Amine1
Doçent
ÇOCUKLARI KÜÇÜK KURŞUNLARLA MI VURURLAR ANNE!
Büyümek istemiyorum anne
hedef seçilmekdense hedef olmayı kurşunlara
vurmaktansa vurulmayı seçiyorum.
Doğdum ve irkildim büyüklüğü karşısında dünyanın.
Gördüm ve şaşırdım açgözlülüğüne insanın.
İnsan insanın düşmanı mıdır?
Kim kırar gönülleri,
korkmaz ve bilme mi insan
bir gönül kıran onmayacaktır
ve vurduğu silah er geç dönecektir kendine.
ve insan vurulduğu kadar vurulur bilmez mi?
Nedameti olmayan merhamet değil lanet edilir ancak.
Çocukları anne
Küçük kurşunlarla mı vururlar?
Oysa çocuk merhamet demektşr biraz
inanmaktır bir uçurtmanın değerli olduğuna bir füzeden.
Bütün bilyelerimi versem, resimlerimi, topacımı
yetmez mi anne yok etmeye yeryüzündeki bütün silahları
bütün oyunlarda ebe olmaya razıyım yeter ki bölmesin bir bomba ruyamı.
Madem savaş en çok bir çocuğun annesiz ya da babasız olması demektir,
ebelenmek ve bir daha oyuna girmemektir madem
yakıyorum tahta atımı ve tabancamı.
Oyunlarda ne askerim bundan sonra ne de pilot
Söz, kullanmayacağım bundan sonra sapanımı.
Sığınaklara gitmek istiyorum anne.
oynamak istemiyorum sonunda “elma dersem çık” olmayan hiçbir saklambacı.
Çocukları küçük kurşunlarla mı vururlar anne
Akar mı onların da kanları?
“Ne çok yorulduk büyümekten
soluklanalım biraz.”
E.İbrahim
