Çaresizim Seni Bekliyorum

  • Konbuyu başlatan Karayel
  • Başlangıç tarihi
K

Karayel

Guest






Çaresizim,
Uçsuz bucaksız bir denizin ortasında kalmış gibi,
Öyle çaresiz.
Öyle fakir
Aşktan mahrum bir avuç yürek
Hayallerimde ümitsizlik gölgesi
Gözlerimde bulutluluk
Bir dalga vuruyor sahile
Köpük köpük ,dalga suyunda ıslanıyor ayaklarım
Yürüyorum aldırmadan
Arkamda kalan ayak izleri bir dalga darbesiyle siliniyor
Ve yağmur yağıyor uzaklara
Bir hüzün, bir haykırış
Bir rüzgar uğultusu
Gözlerime getiren eski hatıraları
Niye küstüm hayata
Niye düştüm gaflete
Uyan ey gözlerim kendine gel!
Nedir bu isyankarlık
Nedir bu çaresizlik.
Böyle kendini bırakışın,
Nedir bu kendini boşluğa atışın,
Kime kızdın!
Sahil boyu dolaşan sevgililere mi?
Onlar bulmuş aşkı zaten
Arayıpta aşkı bulamayanlardanım ben.
Yoksa kadere midir? Bu sitem
Ellerimle attım kendimi kor ateşlere
Duman oldum bacalardan tüten
Buharlaşmış sevginin arkasından göz yaşı döken
Zincirleme kendini
Hançerleme yüreğini
Haince saldırma bedenine
Esen rüzgara karşı dalgalana saçlarım
Düşer gözlerimin önüne
Bir parmaklık gibi
Ve bir soğuk,yüzümü hırpalıyor
Bir istek doğuyor içimde,
Bir fincan kahve
Bir yudum sevgi içmek istiyorum
Çaresizim çaresiz
Seni bekliyorum......
 
K

Karayel

Guest
Seninle doğar seninle yaşar seninle ölürüm! ! ! ! !


Gözlerinde bitmeyen sevdasının sıcaklığı
Sözlerinde duyguların matlığına inat sıcaklığına itibar ediyordu…
Eski bir şehrin kör karanlıklarında
Yalnızlığın adımlarıyla köşe bucak oyun oynuyordu…

Bazen düşleri çalınmış âşıkların sevdası
Bazen de yetim sevmelerin düşü oluyordu…
Gül kokulu yüreklerde gizlenmiş
Kızıl sevdanın aydınlık ışığıydı aslında…

Bir tutam sevgi ektiği yüreklerde
Koca bir umut yeşilin rengiydi…
Adını yazdığı satırlarda
Yeşeren her baharın habercisiydi…

Zemheri ve hazanda doğan kardelenlerle bağdaş kurup
Yaşadığı her günün altına bir dip not bırakırdı…

“Sen yaşadığın sürece Cemre’m
Ve sen düştüğün sürece yüreğime
Soluksuz sevmelerin sabahında
Benim nefesim olurdun…
Susuz gecelerin koynun da
Sebilim olurdun….

Sen ki cemrem düştün kalbime
Ben her baharın esen rüzgarın da
Senin kokun olurdum…
Ve ben seninle senin olduğun yerde
Yılların bana verdiği hükme
Aldırış etmeden bir ömre meydan okurdum

Sen ki düştün yüreğime cemrem
Ben her gün seninle doğar seninle yaşar seninle ölürüm...”
 
Üst