DİLEM
Asistan
- Katılım
- 8 Eyl 2010
- Mesajlar
- 200
- Tepkime puanı
- 34
- Puanları
- 0
- Yaş
- 34
Mektûbât’taki bir hadîs-i şerîfte şöyle buyurulmuştur: “İbâdetlerinizi ihlâs ile yapınız! Allahü teâlâ, ihlâs ile yapılan işleri kabûl eder.”
Kendilerine “Silsile-i aliyye” denilen büyük âlim ve velîlerin altıncısı olan Ebü’l-Hasan-ı Harkânî (rahmetullahi teâlâ aleyh) hazretlerine “ihlâs ve riyâ nedir?” diye sorduklarında; buyurdu ki: Allah “ü teâlâ için yaptığın her şey ihlâstır. Halk için yaptığın her şey de riyâdır.”
DÜNYADA EN KIYMETLİ ŞEY
Büyük velîlerden Yûsuf bin Hüseyin Râzî (rahmetullahi aleyh) buyurdu ki: “Dünyâda en kıymetli şey, ihlâstır.”
Bağdâd’ın büyük velîlerinden Ebû Saîd-i Harrâz (rahmetullahi aleyh), ihlâs sâhibi olup yaptığı her işi Allah ü teâlânın rızâsına uygun yapardı. Başkalarına da ihlâslı olmayı tavsiye ederdi. Ebû Saîd-i Harrâz’ın bâzı işlerini gören ve ona hizmet eden bir fakîr vardı. Ebû Saîd, ona ihlâs ile amel etmesi için, ihlâstan bahsetmişti. Fakîr kendisini yoklayıp Ebû Saîd’e yaptığı işlerde ihlâsının olmadığını görünce, bu hizmeti bıraktı. Sonunda Ebû Saîd, biraz zorlukla karşılaştı. Fakîre; “Neden bizi bıraktın?” deyince, o; “Yaptığım işte ihlâs bulamadım” cevâbını verdi. Ebû Saîd de; “Ben sana, ‘ameli terk et’ demedim, ‘ihlâsı ara’ dedim. İşine devâm et ve ihlâsı elde etmeye çalış” buyurdu.
Hanım velîlerden Fâtıma-i Nîşâbûriyye (rahmetullahi aleyhâ) hazretlerine, “İhlâs sâhibi kime denir?” diye sorulduğunda: “Kim,Allah ü teâlâyı düşünerek amel ve ibâdet yaparsa, o kimse ihlâs sâhibidir” buyurmuştur.
Evliyânın büyüklerinden İbrâhim-i Havvâs (rahmetullahi aleyh) buyurdu ki: “Bir kimse, baş olma sevdâsına kapılırsa, artık ibâdetten, ihlâstan sıyrıldı demektir.”
Mısır’da yetişen büyük velîlerden Zünnûn-i Mısrî (rahmetullahi aleyh) hazretlerine; “Kulun ihlâs sâhibi kimselerden olduğu nasıl belli olur?” diye sorduklarında; “Kendisini tâm ma’nâsıyla ibâdete verip insan≠ların nazarında mertebe ve i’tibârının silinmesini severek kabûl ettiği zaman” cevâbını verdi.
ADAMLARININ FAYDASI
İslâm âlimleri kitaplarında, “Tasavvuf”, îmânın vicdânîleşmesi ve ibâdetleri seve seve yapmak ile harâmlardan uzaklaşmaktır diyorlar. Tasavvuf kalbin kötülüklerden tasfiyesi, nefsin terbiye edilmesidir. Bu da İslâmiyetin emir ve yasaklarına tâm uymakla olur. Bu yolda insanın ilerlemesi ve yükselmesi, bir rehber (mürşid) ile çabuk ve kolay olur. İhlâs sâhibi ve adamları olan bu rehberlerin yanında bulunmak ve onların tavsiye ve nasîhatlerine uygun hareket etmek, kalpte ihlâsın hâsıl olmasına yardım eder.
Böylece tasavvuf yolunda ilerleyip yüksek derecelere varanlarda, her an ve her işlerinde Allah ü teâlâyı unutmamak ve O’nun rızâsını düşünmek hâsıl olur. Onların bu hâlleri, asla kesintiye uğramaz ve devâmlıdır. Bu konuda şahsî bir gayretleri yoktur, buna ihtiyaç da duymazlar. sevgisi kalplerine hakkıyla yerleştiğinden, bir ân O’nu unutmazlar. Böyle olanların ihlâsı tâm ve devâmlıdır.
“MUHLİS” VE “MUHLAS”
İhlâsı devâmsız olup ihlâs elde etmek için uğraşanlara “muhlis” denir. Muhlisler işlerinde niyyet ederek, gayret göstererek ihlâs elde edenlerdir. Muhlislerin ihlâsı devâmlı olmayabilir. Ayrıca muhlaslara göre bunlar tâm sayılmazlar. Devâmlı ihlâs sâhiplerine “muhlas” denir. Tâm ihlâsı elde etmek, kalbi her türlü kötü huy ve düşüncelerden tâm temizlemek ve Allahü teâlâya tâm teslîm olmakla mümkündür. Vilâyetin yüksek derecelerine ulaşmış olanların hâlleri böyledir.
Âyet-i kerîmede meâlen buyuruldu ki: “İblis, senin mutlak kudretine and olsun ki, onlardan (ü teâlânın kullarından) muhlas olanlar hâriç hepsini azdıracağım, dedi.” (Sâd sûresi: 82-83).
Uğraşmadan, zorlamadan, külfetsiz ele geçen ihlâs devamlı olup hakkal-yakîn mertebesinde ele geçer. Devamlı ihlâs sâhibi, her şeyi Allahü teâlânın rızâsı için yapan muhlastır. Muhlas olana, ibâdet yapmak, tatlı ve kolay olur. Çünkü bunlarda, nefislerinin arzûsu ve şeytanın vesvesesi kalmamıştır. Böyle ihlâs, insanın kalbine ancak bir velînin kalbinden gelir. Muhlaslar ile, ihlâsı çalışarak elde eden muhlisler arasında fark çoktur
Kendilerine “Silsile-i aliyye” denilen büyük âlim ve velîlerin altıncısı olan Ebü’l-Hasan-ı Harkânî (rahmetullahi teâlâ aleyh) hazretlerine “ihlâs ve riyâ nedir?” diye sorduklarında; buyurdu ki: Allah “ü teâlâ için yaptığın her şey ihlâstır. Halk için yaptığın her şey de riyâdır.”
DÜNYADA EN KIYMETLİ ŞEY
Büyük velîlerden Yûsuf bin Hüseyin Râzî (rahmetullahi aleyh) buyurdu ki: “Dünyâda en kıymetli şey, ihlâstır.”
Bağdâd’ın büyük velîlerinden Ebû Saîd-i Harrâz (rahmetullahi aleyh), ihlâs sâhibi olup yaptığı her işi Allah ü teâlânın rızâsına uygun yapardı. Başkalarına da ihlâslı olmayı tavsiye ederdi. Ebû Saîd-i Harrâz’ın bâzı işlerini gören ve ona hizmet eden bir fakîr vardı. Ebû Saîd, ona ihlâs ile amel etmesi için, ihlâstan bahsetmişti. Fakîr kendisini yoklayıp Ebû Saîd’e yaptığı işlerde ihlâsının olmadığını görünce, bu hizmeti bıraktı. Sonunda Ebû Saîd, biraz zorlukla karşılaştı. Fakîre; “Neden bizi bıraktın?” deyince, o; “Yaptığım işte ihlâs bulamadım” cevâbını verdi. Ebû Saîd de; “Ben sana, ‘ameli terk et’ demedim, ‘ihlâsı ara’ dedim. İşine devâm et ve ihlâsı elde etmeye çalış” buyurdu.
Hanım velîlerden Fâtıma-i Nîşâbûriyye (rahmetullahi aleyhâ) hazretlerine, “İhlâs sâhibi kime denir?” diye sorulduğunda: “Kim,Allah ü teâlâyı düşünerek amel ve ibâdet yaparsa, o kimse ihlâs sâhibidir” buyurmuştur.
Evliyânın büyüklerinden İbrâhim-i Havvâs (rahmetullahi aleyh) buyurdu ki: “Bir kimse, baş olma sevdâsına kapılırsa, artık ibâdetten, ihlâstan sıyrıldı demektir.”
Mısır’da yetişen büyük velîlerden Zünnûn-i Mısrî (rahmetullahi aleyh) hazretlerine; “Kulun ihlâs sâhibi kimselerden olduğu nasıl belli olur?” diye sorduklarında; “Kendisini tâm ma’nâsıyla ibâdete verip insan≠ların nazarında mertebe ve i’tibârının silinmesini severek kabûl ettiği zaman” cevâbını verdi.
ADAMLARININ FAYDASI
İslâm âlimleri kitaplarında, “Tasavvuf”, îmânın vicdânîleşmesi ve ibâdetleri seve seve yapmak ile harâmlardan uzaklaşmaktır diyorlar. Tasavvuf kalbin kötülüklerden tasfiyesi, nefsin terbiye edilmesidir. Bu da İslâmiyetin emir ve yasaklarına tâm uymakla olur. Bu yolda insanın ilerlemesi ve yükselmesi, bir rehber (mürşid) ile çabuk ve kolay olur. İhlâs sâhibi ve adamları olan bu rehberlerin yanında bulunmak ve onların tavsiye ve nasîhatlerine uygun hareket etmek, kalpte ihlâsın hâsıl olmasına yardım eder.
Böylece tasavvuf yolunda ilerleyip yüksek derecelere varanlarda, her an ve her işlerinde Allah ü teâlâyı unutmamak ve O’nun rızâsını düşünmek hâsıl olur. Onların bu hâlleri, asla kesintiye uğramaz ve devâmlıdır. Bu konuda şahsî bir gayretleri yoktur, buna ihtiyaç da duymazlar. sevgisi kalplerine hakkıyla yerleştiğinden, bir ân O’nu unutmazlar. Böyle olanların ihlâsı tâm ve devâmlıdır.
“MUHLİS” VE “MUHLAS”
İhlâsı devâmsız olup ihlâs elde etmek için uğraşanlara “muhlis” denir. Muhlisler işlerinde niyyet ederek, gayret göstererek ihlâs elde edenlerdir. Muhlislerin ihlâsı devâmlı olmayabilir. Ayrıca muhlaslara göre bunlar tâm sayılmazlar. Devâmlı ihlâs sâhiplerine “muhlas” denir. Tâm ihlâsı elde etmek, kalbi her türlü kötü huy ve düşüncelerden tâm temizlemek ve Allahü teâlâya tâm teslîm olmakla mümkündür. Vilâyetin yüksek derecelerine ulaşmış olanların hâlleri böyledir.
Âyet-i kerîmede meâlen buyuruldu ki: “İblis, senin mutlak kudretine and olsun ki, onlardan (ü teâlânın kullarından) muhlas olanlar hâriç hepsini azdıracağım, dedi.” (Sâd sûresi: 82-83).
Uğraşmadan, zorlamadan, külfetsiz ele geçen ihlâs devamlı olup hakkal-yakîn mertebesinde ele geçer. Devamlı ihlâs sâhibi, her şeyi Allahü teâlânın rızâsı için yapan muhlastır. Muhlas olana, ibâdet yapmak, tatlı ve kolay olur. Çünkü bunlarda, nefislerinin arzûsu ve şeytanın vesvesesi kalmamıştır. Böyle ihlâs, insanın kalbine ancak bir velînin kalbinden gelir. Muhlaslar ile, ihlâsı çalışarak elde eden muhlisler arasında fark çoktur
