Burhan Dergisi

Yıl 2007, Aylardan Şubat…..

Babamın 1930 Haziran’ında başlayan hayat yolculuğu nihayet buldu !!!.....

Her şey yirmi dört saat içine oluverdi. Bir iç sıkıntısıydı çektiği; tıbbi adıyla miyokard infarktüsü, yani kalp krizi. En son yoğun bakımdayken, görmek nasip oldu bana. Bizleri gördüğünde hep gözleri parlardı. Fakat bir baba için evladını görmenin nasıl bir anlam taşıdığını, o gece parlayan gözlerinde anladım. Gözleri dolarak “Ben de yavrularımdan birini bile göremeden ölecektim diye üzülüyordum.” dedi.

O, öleceğini anlamıştı, ama ben anlayamadım………..

O, öleceği anda bile bizleri düşünmüştü. Çünkü hayatı boyunca hep iyi bir baba olmak için çalışmıştı.

------ “Hepiniz tattınız mı?” diye sormadan, yemezdi önüne konan yemeği.

------ Bilgiye değer verir, okur ve okuturdu. Çocukken her gün onun okuyacağı hikayeleri dinlemek için akşam sabırsızlıkla beklerdik.

------ Yufka yürekli ve merhametliydi, bolca gözyaşı dökerdi.

------ “HİZMET ALLAH İÇİNDİR.” der ve O’nun için hizmet ederdi. Camilerdeki eksik tespihleri dizmek, yol ortasında duran bir taşı kaldırmak, onun için önemliydi.

------ Kapımıza her ne sebeple olursa olsun geleni asla ikramsız göndermezdi.

------ Hayvanlara acır, onları korurdu.

------ Nebatata değer verirdi.

------ “ÇOCUK AZİZDİR, TERBİYESİ DAHA DA AZİZDİR.” sözünü sıkça tekrarlar, ağlayan bir çocuk gördüğünde susturmaya çalışır, ceplerinde çocuklara verilmek üzere, çeşit çeşit şekerlemeler hiç eksik olmazdı.

------ Kendinden yaşça büyüklere hürmet ederdi.

------ Ekmeği en büyük nimet bilir, bir lokmasını bile israf ettirmezdi.

------ ALLAHI çok anar ve ALLAHIN ANlLDIĞI YERLERE sıkça giderdi.

------ Hiç usanmazdı her sabah bizleri yolcu etmekten ve her akşam pencerede karşılayıp, geç kaldığımızda merak etmekten.

Sen bizlerle hep iftihar ederdin ya baba, şimdi biz de büyük bir iftiharla YAD EDİYORUZ.

Her sabah sen dua ederdin ya arkamızdan, şimdi biz dualar gönderiyoruz, yolumuzun üzerindeki kabrinin önünden her geçişimizde.

Biz seni kaybettik diye üzülürken, sen gerçek dostunu bulmanın verdiği sevinçle, TEBESSÜM EDEREK girdin kabrine.
Burhan Dergisinden Alıntıdır ...

ALLAH AZZE VE CELLE AHİR VE AHİRETİMİZİ HAYR EYLESİN AMİN
.