Anlatmışlardı:
Ahalisi hiristiyan bir ülkede, babası oğlunun okuldan aldığı takdir belgesini ödüllendirmek için, mahallesinin kilisesine gidiyor ve papaza:
- Benim oğlan takdir aldı. Ben onu ödüllendirmek istiyorum. Bir bisiklet alacağım. Bisikleti, veriliş maksadını açıklayarak sen verir misin? der.
Nitekim bir pazar ayinine oğlunu alır kiliseye getirir. Ayin çıkışı papaz, çocuğu yanına çağırır ve:
- Evladım, önemli bir başarı kazanmışsın. Seni tanrı ödüllendirdi ve bu bisikleti sana verdi. Pazarları tanrının evine bisikletle bekliyorum seni. der.
Memleketimizde yüz binden fazla cami var. Dolayısıyla yüz binden fazla din görevlisi.
Binlerce caminin cami yaşatma derneği var.
Camilerin iç ve dış bakımı hakikaten pırıl pırıl.
Lakin:
Sosyal aktiviteler, pedegojik eğitim ve cemaati camiye tutkunlaştırma fiilleri sıfır neredeyse.
Böylesi çalışmalar için, aklını kullanana üstelik:
Hiçbir yasal engel yok!
Mahallenin çocuklarını akşam yatsı cemaatine çekmek için, küçük bir fon oluşturulsa, o fondan çikolata v.s ikramlar alınsa, gelen çocuklara dağıtılsa hiç kimse yasak hemşehrim diyemez.
Çocuklara haftalık harçlıklarını babalar, cami imamı eliyle verdirseler, kimse engelleyemez.
Alınacak hediyeleri cami imamı kanalıyla çocuklara hem de küçük bir seranomi ile takdim etseler ' hey siz ne yapıyorsunuz' diyecek bir kurum da yok.
Ergenliğe ulaşmadan camiye alışmayan bir çocuk, ilerki hayatında camiye çok zor gidiyor.
Grup psikolojisi ile çocukları camiye cemaate alıştırmaya çalışmak hatalı bir iş te olmasa gerektir.
Okul önlerindeki bıçaklama, saldırı, tecavüz olayları, üç aylık yaz Kur'an Kursu Eğitimi ile engellenir iddiacıları da, pek dolu konuşmuyor.
Karışık saçma sapan işlerden dolayı, evladlarımızı kaybediyor isek, kaybolan bizim evladlarımız ise:
Orada yasal bir engel var ise, burada hiçbir yasal engel yok.
Gerçekten samimi miyiz?
Öyleyse buyrun.
Ne dersiniz sayısı yüz bine ulaşan kadrolu imam kardeşlerim? Olmaz bir şey mi?
Yakışıksız bir iş mi?
Veya bu iş sadece kadrolu imamın işi mi?
Şu an Müslümanların gönlünde camilerin kapısına kilit vurulmuşken, cami cemaat sevgisi yokken yapılan her türlü eylem, fiil biraz nefis eğlentiliğine de hizmet ediyor gibime geliyor.
Sabah namazına camiye gitmeyen veya en azından kılmayan hiç kimsenin hiçbir islami hak talebi ciddiye alınmamalı diye düşünüyorum.
Üstaz'ın bir sözü var; buyurur ki:
Kalbi de kafası da tamamen Müslüman insanlara ihtiyaç vardır.
Bu minvalde, inanıyorum ki, en reel çalışma sahası camilerdir ve camilerde de çocuklar ve gençlerdir.
Bir çok faaliyet malumu aliniz evlerde yapılınca illegal sınıfına sokuluyor. Halbuki cami resmiyette de legaldir ve camide şeker dağıtıyorlar, namaza insanları teşvik ediyorlar, çocukların başını okşuyorlar diye de şu ana kadar hiçbir cami baskına uğramamıştır.
Şartlar itibarıyla mümkünlüğü muhal olanla uğraşmak yerine mümkünatı imkan dahlinde olana yönelmek doğru bir metod olsa gerektir.
Kafası da kalbi gibi Müslüman bir taife, olsa olsa; ancak cami rahminde gelişip, avlusunda doğacaktır.
Ahalisi hiristiyan bir ülkede, babası oğlunun okuldan aldığı takdir belgesini ödüllendirmek için, mahallesinin kilisesine gidiyor ve papaza:
- Benim oğlan takdir aldı. Ben onu ödüllendirmek istiyorum. Bir bisiklet alacağım. Bisikleti, veriliş maksadını açıklayarak sen verir misin? der.
Nitekim bir pazar ayinine oğlunu alır kiliseye getirir. Ayin çıkışı papaz, çocuğu yanına çağırır ve:
- Evladım, önemli bir başarı kazanmışsın. Seni tanrı ödüllendirdi ve bu bisikleti sana verdi. Pazarları tanrının evine bisikletle bekliyorum seni. der.
Memleketimizde yüz binden fazla cami var. Dolayısıyla yüz binden fazla din görevlisi.
Binlerce caminin cami yaşatma derneği var.
Camilerin iç ve dış bakımı hakikaten pırıl pırıl.
Lakin:
Sosyal aktiviteler, pedegojik eğitim ve cemaati camiye tutkunlaştırma fiilleri sıfır neredeyse.
Böylesi çalışmalar için, aklını kullanana üstelik:
Hiçbir yasal engel yok!
Mahallenin çocuklarını akşam yatsı cemaatine çekmek için, küçük bir fon oluşturulsa, o fondan çikolata v.s ikramlar alınsa, gelen çocuklara dağıtılsa hiç kimse yasak hemşehrim diyemez.
Çocuklara haftalık harçlıklarını babalar, cami imamı eliyle verdirseler, kimse engelleyemez.
Alınacak hediyeleri cami imamı kanalıyla çocuklara hem de küçük bir seranomi ile takdim etseler ' hey siz ne yapıyorsunuz' diyecek bir kurum da yok.
Ergenliğe ulaşmadan camiye alışmayan bir çocuk, ilerki hayatında camiye çok zor gidiyor.
Grup psikolojisi ile çocukları camiye cemaate alıştırmaya çalışmak hatalı bir iş te olmasa gerektir.
Okul önlerindeki bıçaklama, saldırı, tecavüz olayları, üç aylık yaz Kur'an Kursu Eğitimi ile engellenir iddiacıları da, pek dolu konuşmuyor.
Karışık saçma sapan işlerden dolayı, evladlarımızı kaybediyor isek, kaybolan bizim evladlarımız ise:
Orada yasal bir engel var ise, burada hiçbir yasal engel yok.
Gerçekten samimi miyiz?
Öyleyse buyrun.
Ne dersiniz sayısı yüz bine ulaşan kadrolu imam kardeşlerim? Olmaz bir şey mi?
Yakışıksız bir iş mi?
Veya bu iş sadece kadrolu imamın işi mi?
Şu an Müslümanların gönlünde camilerin kapısına kilit vurulmuşken, cami cemaat sevgisi yokken yapılan her türlü eylem, fiil biraz nefis eğlentiliğine de hizmet ediyor gibime geliyor.
Sabah namazına camiye gitmeyen veya en azından kılmayan hiç kimsenin hiçbir islami hak talebi ciddiye alınmamalı diye düşünüyorum.
Üstaz'ın bir sözü var; buyurur ki:
Kalbi de kafası da tamamen Müslüman insanlara ihtiyaç vardır.
Bu minvalde, inanıyorum ki, en reel çalışma sahası camilerdir ve camilerde de çocuklar ve gençlerdir.
Bir çok faaliyet malumu aliniz evlerde yapılınca illegal sınıfına sokuluyor. Halbuki cami resmiyette de legaldir ve camide şeker dağıtıyorlar, namaza insanları teşvik ediyorlar, çocukların başını okşuyorlar diye de şu ana kadar hiçbir cami baskına uğramamıştır.
Şartlar itibarıyla mümkünlüğü muhal olanla uğraşmak yerine mümkünatı imkan dahlinde olana yönelmek doğru bir metod olsa gerektir.
Kafası da kalbi gibi Müslüman bir taife, olsa olsa; ancak cami rahminde gelişip, avlusunda doğacaktır.
