Biz diriltiriz Biz!

Ahmed-i Nâmıkî Câmî hazretleri, Herat'ta bulunduğu
sırada bir gün Abdullah-i Ensârî'nin konağına dâvet ettiler.
Ahmed Câmî'nin hizmetçisi, yola çıkmaları için ayakkabılarını
önüne koydu. Ahmed Câmî hazretleri;

"Bir saat beklememiz îcâb ediyor. Bir iş var."
buyurdu. Beklediler. Bir saat sonra, bir Türkmen,
hanımı ve yanlarında 12 yaşlarındaki oğulları ile geldiler.

Çocuğun babası;
"Efendim! Allahü teâlâ bize çok mal verdi.
Bundan başka çocuğumuz yoktur. Bu da âmâ olup
gözleri görmemektedir. Her tarafı gezdirdik.
Gitmediğimiz yer, varmadığımız doktor kalmadı.
Fakat hiçbirisi çare bulamadı. Biz, siz Allahü teâlâya
her ne duâ ederseniz cenâb-ı Hakkın lutfedip kabûl ettiğini
biliyoruz. Eğer, çocuğumuzun göz nûruna kavuşması için
duâ ederseniz çok bahtiyar oluruz. Tek gözleri açılsın,
îcâb ederse bütün malımızı fedâ etmeye hazırız.
İhsân ederseniz, lutfederseniz çok seviniriz.
Eğer bu arzumuz yerine gelmezse, üzüntümüzden
mahvoluruz." dedi.

Ahmed Câmî hazretleri bu sözleri dinledikten sonra;
"Nasıl olur? Ölüleri diriltmek, cild hastasını iyi etmek
Îsâ aleyhisselâmın mûcizesi idi. Bu hâlde Ahmed kim olur ki,
bu hastalığın tedâvisini benden istiyorsunuz?" buyurdu.
Sonra ayağa kalkıp yürümeye başladı. Biraz sonra;
"Biz ederiz biz." dedi. Orada bulunan herkes bu sözü işittiler.
Fakat bir şey anlayamadılar. Bundan sonra hemen geri dönüp
bir yere oturdu ve;
"O çocukcağızı bana getirin." buyurdu.
Getirdiler. İki mübârek başparmağını çocuğun
iki gözüne sürüp; "Azîz ve celîl olan Allahü teâlânın
izni ile açılın." buyurunca, çocuğun gözleri görür oldu.
Bundan sonra orada bulunan ileri gelenler dediler ki:
"Efendim, birinci defâ, ölüleri diriltmek ve cild hastalarını
iyi etmek mûcizesi Îsâ aleyhisselâma âittir. Kendiniz için,
bu yolda Ahmed kim olur ki? dediniz. Daha sonra da,
biz ederiz biz, dediniz. Bu iki sözünüz arasındaki irtibâtı
anlayamadık. İzâh buyurur musunuz?"

Bunun üzerine Ahmed Câmî hazretleri;
"Evvelki söz kendime âitti. Bundan başkasını diyemezdim.
Ama sonradan bana şöyle ilhâm ettiler: Ey Ahmed! Ölüleri,
Îsâ aleyhisselâm mı diriltti? Dilsizleri ve cild hastalarını o mu
iyi etti? Biz ederiz biz. Geri dön. O çocuğun gözlerinin açılması
için seni sebep kıldık. Bu söz kalbime öyle ilhâm olundu ki,
ağzımdan da çıkıverdi. O söz ve fiillerin hepsi Allahü teâlâdan idi.
Ahmed'i (beni) sâdece vâsıta kıldı." buyurdular.