Biriyle Küs(Kırgın) Kalmak Çok Mu Hoşunuza Gidiyor?
- Konbuyu başlatan Leylifer
- Başlangıç tarihi
spesifik
آزادی قید و بند
helal olsun sende helal et inş.
Helal olsun ebeden...
Leylifer
Kıdemli Üye
- Katılım
- 7 Ocak 2011
- Mesajlar
- 5,986
- Tepkime puanı
- 1,625
- Puanları
- 113
Bir zamanlar her sohbetten sonra helallik isterdim... söz arasında kırıcı kelime kullandıysam diye korkardım... sonra susmayı öğrendim... sessizce izlemeyi ve mevlana dan güzel sözlerle konuşmayı tercih eden biri oldum...
eğer forumda boş boş çok konuşursam ya da ben farkında olmadan birilerini kırıcı kelime sarfedersem beni lütfen uyarınız ve yaptığım her hatadan dolayı hakkınızı helal ediniz...
eğer forumda boş boş çok konuşursam ya da ben farkında olmadan birilerini kırıcı kelime sarfedersem beni lütfen uyarınız ve yaptığım her hatadan dolayı hakkınızı helal ediniz...
Leylifer
Kıdemli Üye
- Katılım
- 7 Ocak 2011
- Mesajlar
- 5,986
- Tepkime puanı
- 1,625
- Puanları
- 113
KADER, o gün eve oldukça sinirli bir hâlde geldi. Çantasını yatağına fırlatıp, odasının kapısını hızlı bir şekilde kapattı. Bu davranışı annesinin dikkatini çekmişti. Kızının sinirli olduğunu anladığı için biraz sakinleşmesini bekledi ve daha sonra odasına gitti. KADER gerçekten çok öfkeli görünüyordu. Annesi yanına yaklaşıp saçlarını okşayarak:
- Benim güzel kızımı bugün birileri çok üzmüş anlaşılan. Bakalım kızım annesine anlatacak mı, dedi KADER:
- Anne, öğretmen bugün bir kompozisyon ödevi verdi, dedi Annesi
- Seni böyle üzen ve kızdıran şey bu mu, diye sorunca KADER:
- Hayır, kompozisyonun konusu beni sinirlendirdi Affetmek büyüklüktür, cümlesinin bize düşündürdüklerini yazacakmışız, dedi Annesi:
- Öğretmeniniz gerçekten çok güzel bir konu seçmiş, ama senin üzüntüne bir anlam veremedim, dedi
- Anne bugün sıra arkadaşımla çok kötü kavga ettik Babasının hediye ettiği kalemi kaybetmiş Beni hırsızlıkla suçladı "Kalemimi sen almışsın" dedi Yemin ettim, inanmadı Çok kırıcı sözler söyledi Ben ona küstükten sonra kalemini çantasındaki defterlerinin birisinin arasında buldu İyi bakmadığı için görememiş Sonra gelip benden özür diledi Sınıfta çok yaramaz bir arkadaşımız var O sıra arkadaşım Aslı'ya kalemini benim aldığımı gördüğünü söylemiş Aslı bu nedenle beni suçlamış Yine de bana inanmaması ve güvenmemesine çok kırıldığım için bütün sınıf arkadaşlarımın önünde Aslı'ya kendisini asla affetmeyeceğimi, söyledim Arkadaşlarım bu olayı öğretmenimize anlatmışlar Öğretmenimiz de bu yüzden böyle bir konu seçti Aslı'yı affetmek istemiyorum anne Affetmezsem "Affetmek büyüklüktür" cümlesi ile ilgili ne yazabilirim ki? Şimdi neden üzgün ve sinirli olduğumu anlıyor musun, diye sözlerini bitirdi
Annesi şimdi kızını ve hissettiklerini anlayabiliyordu Onu kırmadan ve daha fazla öfkelendirmeden bazı şeyler söylemeliydi Önce:
- Kızım sen sıra arkadaşın Aslı'yı sever miydin, diye sordu KADER :
- Evet sınıfta en çok onu severdim Zaten bu nedenle ona çok kırıldım, dedi Annesi:
- Onun seni suçlamasının seni çok kırması gayet normal Fakat her insan zaman zaman hata yapar Bazen yanlış kararlar alabilir, bazen hiç düşünmeden hareket edebilir ve bazen de bazı yalan söyleyenlere inanıp sevdikleri kişileri kırabilirler Aslı, eminim ki seni suçlamak istememiştir Çok sevdiği kalemini kaybetmiş olmanın üzüntüsü içindeyken kendisine söylenen bir yalana düşünmeden inanmış ve ona göre hareket etmiş Belki onun yerinde sen olsaydın sen de aynı şekilde davranırdın Hem arkadaşının daha sonra pişman olup özür dilediğini de sen söyledin Öyle değil mi kızım, dedi
- Evet ama anne ben çok kırıldım En sevdiğim arkadaşım beni böyle suçlamamalıydı Onu affetmem imkânsız
- Böyle söyleme kızım Sen tabiî ki haklısın, ama kendini biraz da arkadaşının yerine koy Bir anlık bir hatayla sevdiğin birini kırsan ve sonra pişman olup özür dilesen, fakat affedilmesen bu hoşuna gider mi? Ayrıca nefret etmeyi, küsmeyi ve asla affetmemeyi herkes başarır Bunlar kimsenin zorlanmayacağı, herkesin kolayca yapacağı şeylerdir Zor olan affetmektir Şimdi öğretmeninizin verdiği cümlenin ne anlama geldiğini anlayabiliyor musun, dedi Ayşe bir süre düşündükten sonra:
- Haklısın anne, affedilmemek hiç hoşuma gitmezdi Bu beni çok üzerdi Ayrıca söylediklerinden sonra affetmenin neden büyüklük olduğunu anlayabiliyorum Şimdi çok güzel bir kompozisyon yazmaya çalışacağım Yarın okuldan seni çok mutlu edecek haberlerle döneceğim Seni seviyorum anne İyi ki varsın, dedi ve annesine sarılıp yanaklarından öptü
Ayşe bütün akşamını kompozisyonuna ayırdı Ertesi gün sınıfta öğretmen en yüksek notu Ayşe'nin kompozisyonuna verdi ve KADER 'den yazdıklarını yüksek sesle okumasını istedi KADER kompozisyonunu okudu:
“Dün hepinizin iyi bildiği bir olay yaşadım En sevdiğim arkadaşım beni asla yapmadığım ve yapmayacağım bir davranışla suçlamıştı Sonra pişman olup özür dilemişti; fakat ben onu affetmek istememiştim Çünkü nefret etmek, küçük şeyleri sebep edip küsmek kolay olan yoldu ve ben kolay olanı tercih etmiştim Bunu sürdürecek olursam çok sevdiğim bir dostumu kaybedeceğim Annem kolay olanı yani küsmeyi, tercih etmenin doğru olmadığına anlattı ve ben de ısrar etmenin yanlış olduğuna karar vererek arkadaşımı affettim Affetmenin büyüklük olduğunu da çok iyi anladım”
Betül Sevinç KÜTAHYA
- Benim güzel kızımı bugün birileri çok üzmüş anlaşılan. Bakalım kızım annesine anlatacak mı, dedi KADER:
- Anne, öğretmen bugün bir kompozisyon ödevi verdi, dedi Annesi
- Seni böyle üzen ve kızdıran şey bu mu, diye sorunca KADER:
- Hayır, kompozisyonun konusu beni sinirlendirdi Affetmek büyüklüktür, cümlesinin bize düşündürdüklerini yazacakmışız, dedi Annesi:
- Öğretmeniniz gerçekten çok güzel bir konu seçmiş, ama senin üzüntüne bir anlam veremedim, dedi
- Anne bugün sıra arkadaşımla çok kötü kavga ettik Babasının hediye ettiği kalemi kaybetmiş Beni hırsızlıkla suçladı "Kalemimi sen almışsın" dedi Yemin ettim, inanmadı Çok kırıcı sözler söyledi Ben ona küstükten sonra kalemini çantasındaki defterlerinin birisinin arasında buldu İyi bakmadığı için görememiş Sonra gelip benden özür diledi Sınıfta çok yaramaz bir arkadaşımız var O sıra arkadaşım Aslı'ya kalemini benim aldığımı gördüğünü söylemiş Aslı bu nedenle beni suçlamış Yine de bana inanmaması ve güvenmemesine çok kırıldığım için bütün sınıf arkadaşlarımın önünde Aslı'ya kendisini asla affetmeyeceğimi, söyledim Arkadaşlarım bu olayı öğretmenimize anlatmışlar Öğretmenimiz de bu yüzden böyle bir konu seçti Aslı'yı affetmek istemiyorum anne Affetmezsem "Affetmek büyüklüktür" cümlesi ile ilgili ne yazabilirim ki? Şimdi neden üzgün ve sinirli olduğumu anlıyor musun, diye sözlerini bitirdi
Annesi şimdi kızını ve hissettiklerini anlayabiliyordu Onu kırmadan ve daha fazla öfkelendirmeden bazı şeyler söylemeliydi Önce:
- Kızım sen sıra arkadaşın Aslı'yı sever miydin, diye sordu KADER :
- Evet sınıfta en çok onu severdim Zaten bu nedenle ona çok kırıldım, dedi Annesi:
- Onun seni suçlamasının seni çok kırması gayet normal Fakat her insan zaman zaman hata yapar Bazen yanlış kararlar alabilir, bazen hiç düşünmeden hareket edebilir ve bazen de bazı yalan söyleyenlere inanıp sevdikleri kişileri kırabilirler Aslı, eminim ki seni suçlamak istememiştir Çok sevdiği kalemini kaybetmiş olmanın üzüntüsü içindeyken kendisine söylenen bir yalana düşünmeden inanmış ve ona göre hareket etmiş Belki onun yerinde sen olsaydın sen de aynı şekilde davranırdın Hem arkadaşının daha sonra pişman olup özür dilediğini de sen söyledin Öyle değil mi kızım, dedi
- Evet ama anne ben çok kırıldım En sevdiğim arkadaşım beni böyle suçlamamalıydı Onu affetmem imkânsız
- Böyle söyleme kızım Sen tabiî ki haklısın, ama kendini biraz da arkadaşının yerine koy Bir anlık bir hatayla sevdiğin birini kırsan ve sonra pişman olup özür dilesen, fakat affedilmesen bu hoşuna gider mi? Ayrıca nefret etmeyi, küsmeyi ve asla affetmemeyi herkes başarır Bunlar kimsenin zorlanmayacağı, herkesin kolayca yapacağı şeylerdir Zor olan affetmektir Şimdi öğretmeninizin verdiği cümlenin ne anlama geldiğini anlayabiliyor musun, dedi Ayşe bir süre düşündükten sonra:
- Haklısın anne, affedilmemek hiç hoşuma gitmezdi Bu beni çok üzerdi Ayrıca söylediklerinden sonra affetmenin neden büyüklük olduğunu anlayabiliyorum Şimdi çok güzel bir kompozisyon yazmaya çalışacağım Yarın okuldan seni çok mutlu edecek haberlerle döneceğim Seni seviyorum anne İyi ki varsın, dedi ve annesine sarılıp yanaklarından öptü
Ayşe bütün akşamını kompozisyonuna ayırdı Ertesi gün sınıfta öğretmen en yüksek notu Ayşe'nin kompozisyonuna verdi ve KADER 'den yazdıklarını yüksek sesle okumasını istedi KADER kompozisyonunu okudu:
“Dün hepinizin iyi bildiği bir olay yaşadım En sevdiğim arkadaşım beni asla yapmadığım ve yapmayacağım bir davranışla suçlamıştı Sonra pişman olup özür dilemişti; fakat ben onu affetmek istememiştim Çünkü nefret etmek, küçük şeyleri sebep edip küsmek kolay olan yoldu ve ben kolay olanı tercih etmiştim Bunu sürdürecek olursam çok sevdiğim bir dostumu kaybedeceğim Annem kolay olanı yani küsmeyi, tercih etmenin doğru olmadığına anlattı ve ben de ısrar etmenin yanlış olduğuna karar vererek arkadaşımı affettim Affetmenin büyüklük olduğunu da çok iyi anladım”
Betül Sevinç KÜTAHYA
Leylifer
Kıdemli Üye
- Katılım
- 7 Ocak 2011
- Mesajlar
- 5,986
- Tepkime puanı
- 1,625
- Puanları
- 113
Nefreti aşmanın tek yolu var: Affetmek
Affetmek zaferin zekatıdır...
Nefreti aşmanın tek yolu var: Affetmek
Başkalarını affettiğimizde biz özgürlesiriz.
Nefret yaşamdan zevk almamızı, insanların güzel yanlarını görmemizi engeller. Hiç kimse saf iyi ya da saf kötü değildir. Salt kötülükleri görmek bir süre sonra şüphe, depresyon ve umutsuzluk denizinde boğar insanı.
Nefret dolu bir yaşam, mutsuz bir yaşamdır. Affetmek insanı derinleştirir.
Affetmek için, insanın ruhsal ve zihinsel olarak kendisini hazır hissetmesi gerekir. Çünkü affetmek bir seçimdir.
Kimsenin zorlamasıyla affetmek mümkün değildir. Affetmek bir süreçtir.
Birdenbire affedişler bile bir sürecin ürünüdür.
Affetmeyi seçtiğinizde kimse size borçlanmayacaktır. Yani koşullu affetme yoktur. Diğer insanın da sizi affetmesini, değişmesini veya sizin istediğiniz gibi olmasını beklemeyin.
Affetmek bir seçimdir. Amacı sizin rahatlamanızdır, sizin özgürleşmenizdir. Nefret duyduğunuz kişinin yaşıyor ya da ölmüş olması sizin affetme sürecinde duyduğunuz acıların yoğunluğunda bir farklılık yaratmayacaktır. O acılar sizin acılarınız.
Affetmek kolay değildir. Fakat özgürleşmek için gereklidir. Çoğu insan affetmenin nefret ettiği kişiyi suçsuz ya da haklı bulduğu anlamına geleceğini sanır.
Oysa affetmek, geçmişteki anıların boyunduruğundan kurtulmak, yaşamımızı kontrol altında tutmasına son vermek demektir.
Affetmek, o kişiyi sevmek değil.
Affetmek, o kişiyle konuşmak zorunda olmak değil.
Affetmek, o kişiyle ilişkiyi sürdürmek değil.
Affetmek, o kişinin beklentileri doğrultusunda davranmak değil.
Affetmek, o kişiyi kucaklamak değil.
Affetmek, o kişiyi suçsuz bulmak değil.
Affetmek, o kişiyi haklı bulmak değil.
Affetmek, o kişinin verdiği zararları telafi etmek için çaba göstermemek değil.
Affetmek kırgınlığın, küskünlüğün, nefretin hapishanesinden özgürlüğe kavuşmaktır.
Affetmek artık acıyı hissetmemektir. Yapılanları zihinsel olarak unutmak zaten mümkün değildir.
“Duygusal unutma” affetmenin diğer adıdır.
Affetmek zaferin zekatıdır...
Nefreti aşmanın tek yolu var: Affetmek
Başkalarını affettiğimizde biz özgürlesiriz.
Nefret yaşamdan zevk almamızı, insanların güzel yanlarını görmemizi engeller. Hiç kimse saf iyi ya da saf kötü değildir. Salt kötülükleri görmek bir süre sonra şüphe, depresyon ve umutsuzluk denizinde boğar insanı.
Nefret dolu bir yaşam, mutsuz bir yaşamdır. Affetmek insanı derinleştirir.
Affetmek için, insanın ruhsal ve zihinsel olarak kendisini hazır hissetmesi gerekir. Çünkü affetmek bir seçimdir.
Kimsenin zorlamasıyla affetmek mümkün değildir. Affetmek bir süreçtir.
Birdenbire affedişler bile bir sürecin ürünüdür.
Affetmeyi seçtiğinizde kimse size borçlanmayacaktır. Yani koşullu affetme yoktur. Diğer insanın da sizi affetmesini, değişmesini veya sizin istediğiniz gibi olmasını beklemeyin.
Affetmek bir seçimdir. Amacı sizin rahatlamanızdır, sizin özgürleşmenizdir. Nefret duyduğunuz kişinin yaşıyor ya da ölmüş olması sizin affetme sürecinde duyduğunuz acıların yoğunluğunda bir farklılık yaratmayacaktır. O acılar sizin acılarınız.
Affetmek kolay değildir. Fakat özgürleşmek için gereklidir. Çoğu insan affetmenin nefret ettiği kişiyi suçsuz ya da haklı bulduğu anlamına geleceğini sanır.
Oysa affetmek, geçmişteki anıların boyunduruğundan kurtulmak, yaşamımızı kontrol altında tutmasına son vermek demektir.
Affetmek, o kişiyi sevmek değil.
Affetmek, o kişiyle konuşmak zorunda olmak değil.
Affetmek, o kişiyle ilişkiyi sürdürmek değil.
Affetmek, o kişinin beklentileri doğrultusunda davranmak değil.
Affetmek, o kişiyi kucaklamak değil.
Affetmek, o kişiyi suçsuz bulmak değil.
Affetmek, o kişiyi haklı bulmak değil.
Affetmek, o kişinin verdiği zararları telafi etmek için çaba göstermemek değil.
Affetmek kırgınlığın, küskünlüğün, nefretin hapishanesinden özgürlüğe kavuşmaktır.
Affetmek artık acıyı hissetmemektir. Yapılanları zihinsel olarak unutmak zaten mümkün değildir.
“Duygusal unutma” affetmenin diğer adıdır.
Leylifer
Kıdemli Üye
- Katılım
- 7 Ocak 2011
- Mesajlar
- 5,986
- Tepkime puanı
- 1,625
- Puanları
- 113
hayatla röportaj
Hayatla röportaj yaptığımı gördüm rüyamda.
'Benimle röportaj mı yapmak istiyorsun?' diye sordu Hayat.
'Zamanın var mı?' diye sordum.
Gülümsedi.
'Benim zamanım Sonsuzluk' dedi Hayat. 'Ne sorular var yüreğinde?'
'İnsanlarla ilgili en çok neye şaşıyorsun?' diye sordum.
Hayat yanıt verdi.
'Çocukluktan sıkılıp büyümek için acele ediyorlar, sonra yine çocuk olmanın özlemini duyuyorlar. Para kazanmak için sağlıklarını kaybediyorlar, sonra sağlıklarını kazanmak için paralarını kaybediyorlar. Gelecekle ilgili endişelenmekten şimdiyi unutuyorlar. Sonra da ne şimdiyi ne geleceği yaşayabiliyorlar. Deneyim iyi bir öğretmendir diyorlar ama deneyimin faturasını ödemek istemiyorlar. Hayatlarını kazanmak için eğitim alıyorlar ama yaşam ustası olmayı bilmiyorlar. Bu nedenle de, hiç ölmeyecekmiş gibi yaşıyorlar, hiç yaşamamış gibi ölüyorlar.'
Hayat elimi tuttu. Bir süre sessiz kaldık.Derin bir nefes aldım. Ona, insanların neleri öğrenmelerini istediğini sordum.
Hayat yanıtladı.
'Hiç kimseyi seni sevmeye zorlayamayacağını, yapabileceğin tek şeyin seni sevmelerine izin vermelerini isterdim. Affetmenin affederek öğrenilebileceğini öğrenmelerini isterdim. Başkalarıyla kendilerini kıyaslamamayı öğrenmelerini isterdim. İki insanın aynı şeye bakıp farklı şeyleri görebileceğini öğrenmelerini isterdim.'
'Zengin insanın en çok şeye sahip olan değil, en az şeye ihtiyaç duyan insan olduğunu öğrenmelerini isterdim. Bir sevecen yüreği derinden yaralamanın bir anda olduğunu; ama iyileştirmenin çok uzun sürdüğünü öğrenmelerini isterdim. Seni seven insanların duygularınmı nasıl ifade edebileceklerini bilmedikleri için seni sevmediklerini sanmak yerine onların sevgisini hissetmeyi öğrenmelerini isterdim.'
Hayat derin bir nefes verdi. Hayatın nefesi kelimelere dönüştü.
'Söylediklerimi yüreğine kaydet' dedi. Söylediği cümleyi yüreğime kaydettim.
'Başkalarını affetmek yeterli değil, kendini de affetmeyi öğren'.
Yüreğim kuş gibi hafiflemişti.
'Son bir soru daha, Hayat' dedim. 'Benden ne istiyorsun?'
Bütün odayı beyaz bir ışık kapladı... ve Hayat yanıtladı.
'Senin kendin olmanı istiyorum, yoksa başkası olurdun. Sana bugün ihtiyacım olduğunu bil, yoksa bugün benimle olmazdın. Kendi eşsizliğini ve biricikliğini bil; çünkü ben kendimi tekrar etmeyecek kadar yaratıcı ve zenginim. ve gerçekten TEK değerli olanım. Değerimi bil.'
Hayat'ın içimde dışımda her yerde aktığını hissettim. Kendimizi sevdiğimiz kadar Hayat 'ı sevebilirdik ancak. Ne daha az ne daha fazla.
Hayatla röportaj yaptığımı gördüm rüyamda.
'Benimle röportaj mı yapmak istiyorsun?' diye sordu Hayat.
'Zamanın var mı?' diye sordum.
Gülümsedi.
'Benim zamanım Sonsuzluk' dedi Hayat. 'Ne sorular var yüreğinde?'
'İnsanlarla ilgili en çok neye şaşıyorsun?' diye sordum.
Hayat yanıt verdi.
'Çocukluktan sıkılıp büyümek için acele ediyorlar, sonra yine çocuk olmanın özlemini duyuyorlar. Para kazanmak için sağlıklarını kaybediyorlar, sonra sağlıklarını kazanmak için paralarını kaybediyorlar. Gelecekle ilgili endişelenmekten şimdiyi unutuyorlar. Sonra da ne şimdiyi ne geleceği yaşayabiliyorlar. Deneyim iyi bir öğretmendir diyorlar ama deneyimin faturasını ödemek istemiyorlar. Hayatlarını kazanmak için eğitim alıyorlar ama yaşam ustası olmayı bilmiyorlar. Bu nedenle de, hiç ölmeyecekmiş gibi yaşıyorlar, hiç yaşamamış gibi ölüyorlar.'
Hayat elimi tuttu. Bir süre sessiz kaldık.Derin bir nefes aldım. Ona, insanların neleri öğrenmelerini istediğini sordum.
Hayat yanıtladı.
'Hiç kimseyi seni sevmeye zorlayamayacağını, yapabileceğin tek şeyin seni sevmelerine izin vermelerini isterdim. Affetmenin affederek öğrenilebileceğini öğrenmelerini isterdim. Başkalarıyla kendilerini kıyaslamamayı öğrenmelerini isterdim. İki insanın aynı şeye bakıp farklı şeyleri görebileceğini öğrenmelerini isterdim.'
'Zengin insanın en çok şeye sahip olan değil, en az şeye ihtiyaç duyan insan olduğunu öğrenmelerini isterdim. Bir sevecen yüreği derinden yaralamanın bir anda olduğunu; ama iyileştirmenin çok uzun sürdüğünü öğrenmelerini isterdim. Seni seven insanların duygularınmı nasıl ifade edebileceklerini bilmedikleri için seni sevmediklerini sanmak yerine onların sevgisini hissetmeyi öğrenmelerini isterdim.'
Hayat derin bir nefes verdi. Hayatın nefesi kelimelere dönüştü.
'Söylediklerimi yüreğine kaydet' dedi. Söylediği cümleyi yüreğime kaydettim.
'Başkalarını affetmek yeterli değil, kendini de affetmeyi öğren'.
Yüreğim kuş gibi hafiflemişti.
'Son bir soru daha, Hayat' dedim. 'Benden ne istiyorsun?'
Bütün odayı beyaz bir ışık kapladı... ve Hayat yanıtladı.
'Senin kendin olmanı istiyorum, yoksa başkası olurdun. Sana bugün ihtiyacım olduğunu bil, yoksa bugün benimle olmazdın. Kendi eşsizliğini ve biricikliğini bil; çünkü ben kendimi tekrar etmeyecek kadar yaratıcı ve zenginim. ve gerçekten TEK değerli olanım. Değerimi bil.'
Hayat'ın içimde dışımda her yerde aktığını hissettim. Kendimizi sevdiğimiz kadar Hayat 'ı sevebilirdik ancak. Ne daha az ne daha fazla.
Leylifer
Kıdemli Üye
- Katılım
- 7 Ocak 2011
- Mesajlar
- 5,986
- Tepkime puanı
- 1,625
- Puanları
- 113
yukarıda paylaştığım birkaç yazı var... bunları özellikle şu birkaç üyenin özellikle okumasını istiyorum... konuya yorum yapmalarını vs istemiyorum artık, sadece bi üstteki mesajlarımda paylaştığım yazıları ve ilk sayfada paylaştığım yazıları okusunlar yeter... @bi husben , @fakiri , @müteşekkir , @agbi ,@maksut ibrahim ... gerisi size kalmış şeyler büyüklerim...
Kan davası mı var aramızda?
Üzmeyelim birbirimizi, hoşgörü aksın kanımızda.
Sevelim, sevdirelim, nefret etmeyelim
Muhabbet üzerine muhabbet demleyelim
El ele verip gök kuşağı kadar renkli günler geçirelim...
@leyl!fer günün anlam ve önemi üzerine şimdi karaladım. Nasıl olmuş?
Üzmeyelim birbirimizi, hoşgörü aksın kanımızda.
Sevelim, sevdirelim, nefret etmeyelim
Muhabbet üzerine muhabbet demleyelim
El ele verip gök kuşağı kadar renkli günler geçirelim...
@leyl!fer günün anlam ve önemi üzerine şimdi karaladım. Nasıl olmuş?
Leylifer
Kıdemli Üye
- Katılım
- 7 Ocak 2011
- Mesajlar
- 5,986
- Tepkime puanı
- 1,625
- Puanları
- 113
Kan davası mı var aramızda?
Üzmeyelim birbirimizi, hoşgörü aksın kanımızda.
Sevelim, sevdirelim, nefret etmeyelim
Muhabbet üzerine muhabbet demleyelim
El ele verip gök kuşağı kadar renkli günler geçirelim...
@leyl!fer günün anlam ve önemi üzerine şimdi karaladım. Nasıl olmuş?
muhteşem olmuş dostum... ellerine, yüreğine sağlık...
he he kendimi mi beğenmiş oldum şimdi ben
Leylifer
Kıdemli Üye
- Katılım
- 7 Ocak 2011
- Mesajlar
- 5,986
- Tepkime puanı
- 1,625
- Puanları
- 113
Affetmek
Kudretli kılmak istiyorsan kendini;kudretini yumuşak huydan almalı.Güçlü olmak nefretini dizginlemekle,kusurları hoş görmekle elde edilebilir.Herşeye rağmen iyi olmaktan vazgeçmemekle güçlü kılınır insan.Uğradığın haksızlıkta,haketmediğin muamelede,duyduğun yalanda,kalbin kırıldığında iyiliğin asaletinden ayrılmadığında güçlüsün.Affetmeyi başarabildiğinde yüce gönüllüsün.İyiliğe karşılık iyilik yaptığında değil yalnızca,kötülüğe rağmen iyi olabildiğinde güçlüsün aslında.Menfaatlerini iyiliğin emrine sunduğunda gücü elde etmişsindir benliğinde.Benliğini affetmenin eline teslim edebildiğinde,gönlünü güçle taçlandırabilirsin.Nefret etmek işin kolayıdır akabinde nefreti taşımak yüreğinden hiç indiremeyeceğin yükleri hayat boyu omuzlamaktır.Affetmekte zorlanırken, bu yükü taşımaktan gocunmamak,gönüllere yerleşmiş pasların kör ettiği gururun acı direnişidir.Oysa affetmeyi bilmek zayıflık değil aksine güçlü olabilmektir.Acizlik değil iyi insan olmanın en bariz göstergesidir.Hatadan ve yanlıştan arınmış bir insan olmak çok güçtür ama bu hataları ve yanlışları affeden kişi olabilmek gücün adıdır;arasındaki fark çok açıktır.Affetmek cesarettir öyle ki kırılgan veya haklı tüm iç seslerini susturup cesurca affettim diyebilmektir.Affetmek merhamettir,merhamet biz aciz kulların en çok ihtiyacı olan şeydir.Allah kullarına af kapılarını sonuna kadar açarken,bizim aciz nefsimiz neden bizim gibi kusura ve yanlışa meyilli diğer nefisleri affetmekte bu kadar cesaretsizdir...Kendimizi yargılarken,kendimizi muhasebeden geçirirken affetmekte zorluk çıkarmak iyidir.Kendimizi ne kadar zor affedersek,hatayı tekrarda o kadar men edici oluruz kendimize.Ama bu başkaları için söz konusu olduğunda affın kapılarını merhamet duygusunun sonsuzluğu ile açmalıyız.Affetmek,nefreti gölgelemek iyiliğin zirvesine taşımaktadır bizi.Affetmek fazilettir...
"Kaba davranana nazik olan, zulmedeni affeden, vermeyene ihsan eden, kendinden uzaklasana yaklasan, yüksek derecelere kavusur".İyi ahlakın temelinde yatan en önemli nokta gücü doğruluktan ve iyilikten almaktan şaşmamaktır."
"Allah, insanlara merhamet etmeyene rahmette bulunmaz."(Hadis-i Şerif)Rahmet ile şereflenenlerden olmak için merhametin süslediği bir kalbe sahip olmak ve bunu koruyabilmenin değerini farketmek ne kadar mühimdir.Merhametin asil duruşu ile affın zarafetini birleştiren bir insan ne kadar kıymetlidir...Faziletli olmanın ilk adımı merhameti düstur edinmektir.
Allah Tealâ rahmetini yüz parçaya ayırdı. Doksan dokuzunu kendi yanında tuttu, bir parçasını ise yeryüzüne indirdi. İşte bu bir parça rahmet sebebiyle bütün canlılar birbirine merhamet ederler. Hatta kısrak (emzirirken) yavrusuna basıp da zarar verir korkusuyla ayağını kaldırır. (Buhâri, Edeb, 19; Müslim, Tevbe 21)
Güzel ahlak ile temellendiren kalp,edebini diline,hareketlerine yansıtır.Noksansız olamayan nefis noksanını merhamet ve affın varlığı ile kapatmaya çalışır.Merhamet gönüllerdeki hata tohumlarının af ile harmanlamasıyla filizlenir...Affetmek kişinin olgunluğudur.Affetmek kin ve kötülüğün karşısında verilecek en ağır cevaptır.
"Affedin ki, Allahü teâlâ da sizi affetsin ve şerefinizi yükseltsin."
Tüm yıkıcı kötü ahlaklar zemininde merhameti dışlamaktan,affetmeyi unutmaktan sebepleniyor.Gurur,intikam ve nefret benliğin sarmalandığı güç gösterisinin mevcudiyetini güçlü kılmak istemesinden doğuyor.Asıl güç merhamettten doğar.
"Kendinden uzaklaşanlara yaklaşmak, zulmedenleri affetmek, kendini mahrum edenlere [Kendine bir şey vermeyenlere] ihsan etmek, güzel huylu olmaktır."
"Allahü teâlâ merhameti olmayana merhamet etmez, affetmeyeni affetmez."
Affa nail olmak için affetmeyi bilmeli,merhameti değerince taşıyabilmek için benliğin maviliklerine aldanıp, derinliğinde yitirmemeli insanlığı.
Gönlü merhametle nakışlandırmalı,af ile işlemeli.Hilm ile süslemeli...
Kudretli kılmak istiyorsan kendini;kudretini yumuşak huydan almalı.Güçlü olmak nefretini dizginlemekle,kusurları hoş görmekle elde edilebilir.Herşeye rağmen iyi olmaktan vazgeçmemekle güçlü kılınır insan.Uğradığın haksızlıkta,haketmediğin muamelede,duyduğun yalanda,kalbin kırıldığında iyiliğin asaletinden ayrılmadığında güçlüsün.Affetmeyi başarabildiğinde yüce gönüllüsün.İyiliğe karşılık iyilik yaptığında değil yalnızca,kötülüğe rağmen iyi olabildiğinde güçlüsün aslında.Menfaatlerini iyiliğin emrine sunduğunda gücü elde etmişsindir benliğinde.Benliğini affetmenin eline teslim edebildiğinde,gönlünü güçle taçlandırabilirsin.Nefret etmek işin kolayıdır akabinde nefreti taşımak yüreğinden hiç indiremeyeceğin yükleri hayat boyu omuzlamaktır.Affetmekte zorlanırken, bu yükü taşımaktan gocunmamak,gönüllere yerleşmiş pasların kör ettiği gururun acı direnişidir.Oysa affetmeyi bilmek zayıflık değil aksine güçlü olabilmektir.Acizlik değil iyi insan olmanın en bariz göstergesidir.Hatadan ve yanlıştan arınmış bir insan olmak çok güçtür ama bu hataları ve yanlışları affeden kişi olabilmek gücün adıdır;arasındaki fark çok açıktır.Affetmek cesarettir öyle ki kırılgan veya haklı tüm iç seslerini susturup cesurca affettim diyebilmektir.Affetmek merhamettir,merhamet biz aciz kulların en çok ihtiyacı olan şeydir.Allah kullarına af kapılarını sonuna kadar açarken,bizim aciz nefsimiz neden bizim gibi kusura ve yanlışa meyilli diğer nefisleri affetmekte bu kadar cesaretsizdir...Kendimizi yargılarken,kendimizi muhasebeden geçirirken affetmekte zorluk çıkarmak iyidir.Kendimizi ne kadar zor affedersek,hatayı tekrarda o kadar men edici oluruz kendimize.Ama bu başkaları için söz konusu olduğunda affın kapılarını merhamet duygusunun sonsuzluğu ile açmalıyız.Affetmek,nefreti gölgelemek iyiliğin zirvesine taşımaktadır bizi.Affetmek fazilettir...
"Kaba davranana nazik olan, zulmedeni affeden, vermeyene ihsan eden, kendinden uzaklasana yaklasan, yüksek derecelere kavusur".İyi ahlakın temelinde yatan en önemli nokta gücü doğruluktan ve iyilikten almaktan şaşmamaktır."
"Allah, insanlara merhamet etmeyene rahmette bulunmaz."(Hadis-i Şerif)Rahmet ile şereflenenlerden olmak için merhametin süslediği bir kalbe sahip olmak ve bunu koruyabilmenin değerini farketmek ne kadar mühimdir.Merhametin asil duruşu ile affın zarafetini birleştiren bir insan ne kadar kıymetlidir...Faziletli olmanın ilk adımı merhameti düstur edinmektir.
Allah Tealâ rahmetini yüz parçaya ayırdı. Doksan dokuzunu kendi yanında tuttu, bir parçasını ise yeryüzüne indirdi. İşte bu bir parça rahmet sebebiyle bütün canlılar birbirine merhamet ederler. Hatta kısrak (emzirirken) yavrusuna basıp da zarar verir korkusuyla ayağını kaldırır. (Buhâri, Edeb, 19; Müslim, Tevbe 21)
Güzel ahlak ile temellendiren kalp,edebini diline,hareketlerine yansıtır.Noksansız olamayan nefis noksanını merhamet ve affın varlığı ile kapatmaya çalışır.Merhamet gönüllerdeki hata tohumlarının af ile harmanlamasıyla filizlenir...Affetmek kişinin olgunluğudur.Affetmek kin ve kötülüğün karşısında verilecek en ağır cevaptır.
"Affedin ki, Allahü teâlâ da sizi affetsin ve şerefinizi yükseltsin."
Tüm yıkıcı kötü ahlaklar zemininde merhameti dışlamaktan,affetmeyi unutmaktan sebepleniyor.Gurur,intikam ve nefret benliğin sarmalandığı güç gösterisinin mevcudiyetini güçlü kılmak istemesinden doğuyor.Asıl güç merhamettten doğar.
"Kendinden uzaklaşanlara yaklaşmak, zulmedenleri affetmek, kendini mahrum edenlere [Kendine bir şey vermeyenlere] ihsan etmek, güzel huylu olmaktır."
"Allahü teâlâ merhameti olmayana merhamet etmez, affetmeyeni affetmez."
Affa nail olmak için affetmeyi bilmeli,merhameti değerince taşıyabilmek için benliğin maviliklerine aldanıp, derinliğinde yitirmemeli insanlığı.
Gönlü merhametle nakışlandırmalı,af ile işlemeli.Hilm ile süslemeli...
spesifik
آزادی قید و بند
K avgalarım var benim kuytusun da karanlığın
I raksanmış duygularım var
R ahatsız edesim var insanlığın berduştluğunu
G ama bulanmış yüreğimi özgürleştiresim var!
I lıman bir rüzgar olsun bana doğru esen
N edametimi söksün en temelinden
I sıtsın rahmetiyle tenimi sonra benliğimi
M asivaya yolculuk eden serzenişimden...
A ğlasam da
F arkındayım hayat bir imtihan
F irak an'a gebe bu diyar da
E llerim sema da niyazlar içindeyim
T üm benliğimle sadece teslimiyeti istemekteyim
T akatime merhameti ekmekteyim
İ çim de dinmeyen bir sızı işte belirsiz
M atemimi sonsuzluğa gömmekteyim....
I raksanmış duygularım var
R ahatsız edesim var insanlığın berduştluğunu
G ama bulanmış yüreğimi özgürleştiresim var!
I lıman bir rüzgar olsun bana doğru esen
N edametimi söksün en temelinden
I sıtsın rahmetiyle tenimi sonra benliğimi
M asivaya yolculuk eden serzenişimden...
A ğlasam da
F arkındayım hayat bir imtihan
F irak an'a gebe bu diyar da
E llerim sema da niyazlar içindeyim
T üm benliğimle sadece teslimiyeti istemekteyim
T akatime merhameti ekmekteyim
İ çim de dinmeyen bir sızı işte belirsiz
M atemimi sonsuzluğa gömmekteyim....
K avgalarım var benim kuytusun da karanlığın
I raksanmış duygularım var
R ahatsız edesim var insanlığın berduştluğunu
G ama bulanmış yüreğimi özgürleştiresim var!
I lıman bir rüzgar olsun bana doğru esen
N edametimi söksün en temelinden
I sıtsın rahmetiyle tenimi sonra benliğimi
M asivaya yolculuk eden serzenişimden...
A ğlasam da
F arkındayım hayat bir imtihan
F irak an'a gebe bu diyar da
E llerim sema da niyazlar içindeyim
T üm benliğimle sadece teslimiyeti istemekteyim
T akatime merhameti ekmekteyim
İ çim de dinmeyen bir sızı işte belirsiz
M atemimi sonsuzluğa gömmekteyim....
Uykusuza dişli bir rakip göründü ufukta
naptın abla sen
spesifik
آزادی قید و بند
Uykusuza dişli bir rakip göründü ufukta
içimi döktüm
salimabi
Kısıtlı Erişim
- Katılım
- 1 Kas 2011
- Mesajlar
- 0
- Tepkime puanı
- 1,396
- Puanları
- 0
Bir @uykusuz var ,
Üzgün mü üzgün
Şuracıkta rakipleri
Rahat olamıyor
Ancak; rakipleri sevdikleri
Biraz susun diyor
En güzelini ben yazayım
Taaa ciğerimden
Ülkemde kalmasın
Lafları benden olmayan
Uzunca bir yoldan
Yağmurlu bir sabah
Kalkıp çıktım
Uçakla yola
Sorarım hesabını
Uzaklara DÜŞÜRENLERE
Zaten burnumdan soluyorum
Üzgün mü üzgün
Şuracıkta rakipleri
Rahat olamıyor
Ancak; rakipleri sevdikleri
Biraz susun diyor
En güzelini ben yazayım
Taaa ciğerimden
Ülkemde kalmasın
Lafları benden olmayan
Uzunca bir yoldan
Yağmurlu bir sabah
Kalkıp çıktım
Uçakla yola
Sorarım hesabını
Uzaklara DÜŞÜRENLERE
Zaten burnumdan soluyorum