Kaptan
Mecra Yazarı
Bugün sınıfta "Dünya barışını sağlamak için ne yapabiliriz?" diye sordum. Öğrenciler hep bir ağızdan "Irkçılığı sona erdirmeliyiz" dediler. "Öyleyse siz ırkçı değilsiniz" dedim. "Hayır değiliz" dediler. İyi dedim, ölçüp görelim.
Bir Kürt'le komşu olmak istemeyenler el kaldırsın bakalım. 22...
Arap'la. 3
Aleviyle. 17
Ateistle. 17
Hristiyanla. 19
Göçmenle. 7
Yoksulla bile birlikte yaşamak istemeyen 2 kişi var.
En istenmeyen grup Kürtler. 22
Kürtlerle yaşamak istemeyen bir de Kürt kızı var.
"Kızım sen Adıyaman'lı değil misin?" dedim.
"Evet" dedi.
"Peki Kürt değil misin?" diye sordum.
"Pek sayılmaz" dedi.
"Nasıl yani?" diye sordum.
"Dedem Kürt" dedi.
"O zaman baban Boşnak, sen de Macarsın" dedim.
Sınıf güldü. O da mahçup güldü.
Bir başka kıza dönüp "Kızım sen Hatay'lı değil misin? Arap değil misin?"
"Senin derdin ne ki Kürtlerle yasamak istemiyorsun?"
Kem küm etti.
Bu arada sınıf 30 kişilikti.
Sınıfta sadece 1 kişi tek bir kere bile parmak kaldırmadı. Her sorduğumda omuz silkti. Arkadaşlarına utanır gibi baktı.
"Sen neden hiç parmak kaldırmadın?" diye sordum.
"Çok saçma öğretmenim. Insanlar ikiye ayrılır. İyi insanlar ve kötü insanlar diye. Türk, Kürt, Müslüman, Hristiyan diye ayrılmazlar" dedi. O kız gözümde büyüdü, büyüdü, büyüdü. Zaten büyüktü. Teşekkür ettim.
Sınıfa dönüp "Aslında farkında değilsiniz ama hepiniz ırkçısınız" dedim. Bir kişi hariç. "Ama kızmıyorum. Bu sizin tercihiniz değil çünkü. Size böyle öğrettiler" dedim. Bir anlam verememiş gibi baktılar.
"Peki benim Urfa'lı olduğumu biliyor musunuz?" diye sordum. "Evet" dediler. "Peki Urfa'lı hiç Türk tanıdığınız var mı? " diye sordum. "Yok" dediler. "Yok. Çünkü Urfa'nın yerli halkları Kürtler ve Araplardır." dedim.
"Şimdi benimle komşu olmak istemeyenler parmak kaldırsın" dedim. Kimse kaldırmadı. Israr ettim. "Memnun bile oluruz" dediler. "Ama ben Kürdüm" dedim. "Ne önemi var?" dediler. "Öğreniyorsunuz çocuklar" dedim. "Daha çok yolumuz var ama. Zehir damarlarınıza zerkedilmiş bir kere. İyileşmeniz zaman alacak. O zamana kadar konuşmaya devam edeceğiz."
Ümmet Haber Ajansi
Bir Kürt'le komşu olmak istemeyenler el kaldırsın bakalım. 22...
Arap'la. 3
Aleviyle. 17
Ateistle. 17
Hristiyanla. 19
Göçmenle. 7
Yoksulla bile birlikte yaşamak istemeyen 2 kişi var.
En istenmeyen grup Kürtler. 22
Kürtlerle yaşamak istemeyen bir de Kürt kızı var.
"Kızım sen Adıyaman'lı değil misin?" dedim.
"Evet" dedi.
"Peki Kürt değil misin?" diye sordum.
"Pek sayılmaz" dedi.
"Nasıl yani?" diye sordum.
"Dedem Kürt" dedi.
"O zaman baban Boşnak, sen de Macarsın" dedim.
Sınıf güldü. O da mahçup güldü.
Bir başka kıza dönüp "Kızım sen Hatay'lı değil misin? Arap değil misin?"
"Senin derdin ne ki Kürtlerle yasamak istemiyorsun?"
Kem küm etti.
Bu arada sınıf 30 kişilikti.
Sınıfta sadece 1 kişi tek bir kere bile parmak kaldırmadı. Her sorduğumda omuz silkti. Arkadaşlarına utanır gibi baktı.
"Sen neden hiç parmak kaldırmadın?" diye sordum.
"Çok saçma öğretmenim. Insanlar ikiye ayrılır. İyi insanlar ve kötü insanlar diye. Türk, Kürt, Müslüman, Hristiyan diye ayrılmazlar" dedi. O kız gözümde büyüdü, büyüdü, büyüdü. Zaten büyüktü. Teşekkür ettim.
Sınıfa dönüp "Aslında farkında değilsiniz ama hepiniz ırkçısınız" dedim. Bir kişi hariç. "Ama kızmıyorum. Bu sizin tercihiniz değil çünkü. Size böyle öğrettiler" dedim. Bir anlam verememiş gibi baktılar.
"Peki benim Urfa'lı olduğumu biliyor musunuz?" diye sordum. "Evet" dediler. "Peki Urfa'lı hiç Türk tanıdığınız var mı? " diye sordum. "Yok" dediler. "Yok. Çünkü Urfa'nın yerli halkları Kürtler ve Araplardır." dedim.
"Şimdi benimle komşu olmak istemeyenler parmak kaldırsın" dedim. Kimse kaldırmadı. Israr ettim. "Memnun bile oluruz" dediler. "Ama ben Kürdüm" dedim. "Ne önemi var?" dediler. "Öğreniyorsunuz çocuklar" dedim. "Daha çok yolumuz var ama. Zehir damarlarınıza zerkedilmiş bir kere. İyileşmeniz zaman alacak. O zamana kadar konuşmaya devam edeceğiz."
Ümmet Haber Ajansi
