agladıkca
Üye
- Katılım
- 13 Eki 2006
- Mesajlar
- 30
- Tepkime puanı
- 0
- Puanları
- 0
Başka ellerde dolaşıyor göz yaşlarım,
Ağlayamıyorum.
Her gelişinde, bir başka kanıyor bir başka yanım.
Bilmem, göze mi geldi Jüpiter’in aşkları,
Taş mı, toprak mı, kaya mı, yoksa sabır mı?
Uzayın bilinmeyen asi sırları.
Kara bulutlar dolaşıyor ufukta,
Kana susamış kurt misali.
Alıp götürüyor sormadan, danışmadan.
Sonsuz gül bahçesinin hayal iklimi.
Belki beni….
Belki çok sevdiğim baharlardan birini.
Süzülüp çıkıyor ansızın,
Derinlerden yorgun bir ses.
Güneş bir açıyor, bir batıyor.
Kuşkusuz, yıkanacak rüyalar.
Güller açacak, sümbüller solacak haziranla.
Hangi dağlarda yaşar kim bilir!
Bitkinin özü, ölümsüzlük iksiri.
Ellerimle dikip, nefesimle suladığım,
Bir yürek vuruşu, hiç yaşanmamış.
Unutulmuş sayfalarda, dargın ve solgun.
Apansız geldi sadık toprağa hüzün.
Geldi, apansız yüreğime kondu,
Belki bir yıldızı, belki bir rüyayı gömmek için.
Kollarımı açtım, uzaklaştı ufuklar.
İsyanlarla doluyken teknelerim.
Ne sevinç kaldı yamacında denizin, ne yaşamak,
Ne yalnızlık, ne de yokluk dokundu korkularıma.
Bir hüzündü ölüm, bir hüzündü.
Ağlayamıyorum.
Her gelişinde, bir başka kanıyor bir başka yanım.
Bilmem, göze mi geldi Jüpiter’in aşkları,
Taş mı, toprak mı, kaya mı, yoksa sabır mı?
Uzayın bilinmeyen asi sırları.
Kara bulutlar dolaşıyor ufukta,
Kana susamış kurt misali.
Alıp götürüyor sormadan, danışmadan.
Sonsuz gül bahçesinin hayal iklimi.
Belki beni….
Belki çok sevdiğim baharlardan birini.
Süzülüp çıkıyor ansızın,
Derinlerden yorgun bir ses.
Güneş bir açıyor, bir batıyor.
Kuşkusuz, yıkanacak rüyalar.
Güller açacak, sümbüller solacak haziranla.
Hangi dağlarda yaşar kim bilir!
Bitkinin özü, ölümsüzlük iksiri.
Ellerimle dikip, nefesimle suladığım,
Bir yürek vuruşu, hiç yaşanmamış.
Unutulmuş sayfalarda, dargın ve solgun.
Apansız geldi sadık toprağa hüzün.
Geldi, apansız yüreğime kondu,
Belki bir yıldızı, belki bir rüyayı gömmek için.
Kollarımı açtım, uzaklaştı ufuklar.
İsyanlarla doluyken teknelerim.
Ne sevinç kaldı yamacında denizin, ne yaşamak,
Ne yalnızlık, ne de yokluk dokundu korkularıma.
Bir hüzündü ölüm, bir hüzündü.
