Bİr Âm ÇocuĞun Hasretİ

İşitiyorum,güneş pek güzel,çay kenarında suyun üzerine doğru sarkan çiçeklerin manzarası pek latifmiş...Ve nazik öten kuşların,havai böceklerin,uçuşu da görülecek

şeylerden imiş..



İşitiyorum ki,geceleri gökyüzünde gizli ışıklar görünürmüş.Dalgaları gözyaşları

gibi hazin olan deniz içinde dahi,beyaz yelkenli gemiler

akıp gidermiş.



İşitiyorum ki,çiçeklerin renkleri pek latif imiş.Dereler,dağlar,çayırlar,sular,ormanlar ve hususiyle fecir zamanları o kadar güzel, o kadar şirin imişler ki,bu kadar azamet ve ihtişama karşı insan,rabbine

secdeler edermiş.



Fakat ben,ne o gürültüsünü işitmekte olduğum denizi,ne o rengin çiçekleri,ne gökyüzünü,ne güneşi,ne o güzel meyveleri,ne kuşları,ne aydınlığı göremediğimden dolayı müteessir değilim.



Hayır Allah’ım ,hayır!Şu fani alemin güzelliklerinden hiçbirini arzu etmem.

İlla!!.Heyhat..!.



Anacığımı göreydim..!