Babalar! Çocuklarınız için yarım saat ayırın

Günümüzde çocuk eğitimi daha çok annenin sorumluluğunda. Babalar iş yoğunluğu, yorgunluk gibi mazeretlerle çocuklarıyla istenilen düzeyde bir iletişime geçemiyor. Babalar ne yapabilir?

Aslında bir erkek için duygusal yönden alacağı hiçbir ödül, çocuklarını doğduğu andan, bağımsız yaşayabileceği zamana gelinceye kadar gereğince yetiştirmek kadar doyurucu olamaz. Babaların çocuklarıyla iletişimden uzak kalmasının çocuklar kadar babaların da mutsuz olmasında etkisi vardır. Baba erkek ve kız çocuklar için ayrı ayrı öneme sahiptir. Erkek çocuk babayı model alır, babasının yaptığı davranışlar, olaylara karşı gösterdiği tepkiler, hayata bakış tarzı, problem çözme becerileri, çocuğun kişiliğinde önemli izler bırakır. Ayrıca erkek çocuğun cinsel gelişimi açısından babanın rol modelliği önemlidir. Kız çocuğu için ise baba güven ve sevgi kaynağıdır. Gerek kız çocuğunda gerekse erkek çocukta yeteri kadar baba ilgisi olmadığı durumlarda çocukların bu ihtiyacı karşılamak için farklı yollara başvurduğu ve çeşitli davranış problemleri yaşadığı görülmektedir.


Babalar ne yapabilir?
1. Genellikle çocuk eğitimi annenin sorumluluk alanına bırakılır. Çocukla anne arasında zaman içerisinde gerginlik, inatlaşma ve iletişimde kopmalar yaşanır. Bu noktaya gelinmeden baba da annenin üzerindeki yükü paylaşmalıdır.
2. Akşam eve gelince mutlaka yarım saat de olsa çocuklarla bire bir konuşulmalı, o günün nasıl geçtiği üzerinde sohbet edilmelidir.
3. Baba aile reisi olarak haftalık veya 15 günde bir aile toplantıları düzenlemeli.
4. Çocuklarla yeterli ve nitelikli zaman geçirmeye çalışmalı, bu süreyi de bir lütuf gibi yansıtmamalıdır.


OSMAN ALGIN / Nazilli Özel Aydınlık İ.Ö.O Psikolojik Danışmanı

ZAMAN

Sadece yarım saat mi ...
Oysa denmeli ki bence ...
Ey anneler ve babalar , kaybettiginiz dengenizi kuramazsanız hedere olup gideceksiniz ...

ALLAH razı olsun
çok doğru ve millet olarak hasas olmadığımız bir konu bence

yarım saat az evet ama demek ki o kadar bile vakit ayrılmıyor
karınları tok yürekleri,beyinleri aç çocuklar ülkesi burası Patagonya

her baba her gün en az birkaç saat televizyon izliyordur çocuklarla
sorun vakit değilde içerik sorunu
kendi yaşında ki insanlarla konuşamayan büyükler çocuklarla nasıl konuşsun
küçüklerle agu agu diye konuşmaya çalışan bir milletiz velhasıl

Bu sıralar karşıma gelen konular; evlilik ve çocuk eğitimi

Konu gelmişken, müsadenizle görüşlerimi aktarmak istiyorum;

Zaman ayıramayan anneler mi, babalar mı diye düşünmeye başladım? zira, kadınlarımız fazlasıyla erkekleşme özentisi içerisinyken gözleri yitip giden çocuklarını görmez .Babalara alışmıştık, çocuklar eve geldiklerinde konuşabilecekleri bir anne modeli ilede karşılaşamaz oldular.Öyle insanlar görüyoruz ki, islami kurslara dahi çocuklarının dan kurtulma amaçları güderek yolluyorlar.

Bazı şeyleri anlamak için pskilog olmaya gerek yok, internetten birkaç yazıyı kurcalarsak bir çocuğun psikolojisi üzerinde oynanan tüm faliyetlerin, o çocuğun psikolojik, tüm haslatıklara yakalanma riski olduğunu görebiliriz.Bir babanın, bir annenin sorumsuzluğu çocukta kalabilecek tüm ruhsal bozukluklara sebeptir ve anneler,babalar için vijdani yüküde çok ağırdır.

Her zaman söylüyorum; herşeyin sebebi yine islamdan uzak bir yaşantımızın olmasıdır. Zira, gerçek kulluğun sırrına ermiş bir birey, çocuğunun geleceğinden ve geleceğinde yapabilecek tüm hatalar dan sorumlu tutulacağınıni ve ahirette sorgu suale tabi tutulacağının bilincindedir.Hapse giren çocuklara bakıyorum; insanlara göre yaramaz çocuk değil mi?

Halbuki bir arabaya taş atan, insanı katleden bir çocuk; hastadır. Sosyal bozukluk,kişilik bozukluklukları vs.Ama,,, anneye babaya göre o çocuk, yaramaz çocuktur dimi? Ve bu saydığım tüm hastalıklara sebepte en başta ailedir.Aileden sevgi,saygı göremeyen bir çocuk, hertürlü hırçınlığa davet almıştır.

Bir baba,anne sorumluluklarını bibirleri nin üzerine itemezler.Çocuğun hem annesine, hem babasına ihtiyacı vardır. Çocuk, anneden farklı bir doyum kazanır, babadan farklı.Kısacası herkes sorumluluğunu bilmelidir.

Evlilik iki muhabbet,kavga gürültü den ibaret, maddi bir doyum aracı değildir.Evlilik takım işidir, evlilik maneviyattır. Annede,babada çocuğu hakkında birbirleri ile istişare etmelidirler.En kızdığım olaylar dan birisi de; baba sorumluluk almaz,umursamaz (genel olarak) fakat, çocuğu kazayla küçücük bir kaza geçirse baba işte o zaman baba olduğunu hatırlayıp(!) hiç hakkı olmadığı halde anneye yüklenir. Sanki,,, evladına annesinden daha düşkün, daha fedakar,daha merhametlidir(!)

Neyse...

Teşekkürler yazı için, sayfalarca yazsam bitiremem.

güzel ve çok doğru yorumlar yapmışsınız ihvanlar

ne mutlu bana ki ,yarım saatini değil ,hayatını benim için adayan bir babaya sahibim
annem kadar babamın da bende çok hakkı vardır

aslında çözüm çok basit : yapılması gereken tek şey Peygamberimizi her zaman ve her konuda kendisine örnek almakdır . O ne güzel bir insan ,O ne güzel bir baba ,O ne güzel bir dede
O bizim Muhammed Mustafa'mız (sav) ...

birileri demiş ki; Çocuğunuzu ''Kurtlar Vadisi'' kadar sevin , yeter..!

Madem bu konu çıktı karşıma babanın ilgisi çocuk üzerine ne kadar önemli olduğunu anlatan bir yaşanmış olayı anlatayım sizlere;






Çocuğun bitanesi, akşam babası gelince babasına sorar,
_ Babbacığım ; sana iş yerinde 1 saatine kaç para veriyorlar ? babası

1 saatime 4 lira der. Sonra çocuk babasından 1 lira ister , ama baba sinirlenir

Git başımdan senin saçma sapan oyuncakların için para veremem der. Sonra babanın siniri geçince çocuğun yanına uğrar al bakalım benden 1 lira istemiştin ya der. Çocuk da yastığının altına akoymak için yastığını kaldırır ve babası orada 3 lira olduğunu görür babası

Madem paran vardı benden niye istedin oğlum der çocuk;

Babasını vermiş olduğu 1 lira ile kendisinde olan 3 lirayı birleştirir ve der ki
Babacığım bir saatini de bana ayırımısın der .....