Azgin Nefs

:NEFS(NEFİS-ÖZ VARLIK):

YUSUF S.53.AYET: “Ben nefsimi temize çıkarmam.Çünkü nefis,daima kötülüğü
emredicidir.Meğer Rabb’imin esirgediği bir nefis ola.Rabb’im bağışlayan,
esirgeyendir”

“Harpten döndüğü zaman Hz.Muhammed(s.a.v): ‘Artık küçük cihaddan büyük
cihada döndünüz’ buyurdu.
-Ya Resulullah,biz harpten dönüyoruz.Bizimki küçük oluyor da,büyük cihad
nedir?
-Büyük cihad nefis mücadelesidir’ buyurdu”
(HADİS-İ ŞERİF)

“(Hakiki)mücahid,Allah’ın Zâtı(rızası)uğrunda nefsiyle cihad edendir”
(HADİS-İ ŞERİF. Ahmed b. Hanbel’in müsnedi)

“Nefsini bilen,Rabbini bilir”
(HADİS-İ ŞERİF. Keşfü’l-hafâ,II,262)

ŞEMS S. 9.AYET: “Nefsini kötülüklerden arındıran,umduğuna nail olur”

“Senin en büyük düşmanın iki yanın arasındaki nefsindir”
(HADİS-İ ŞERİF. Beyhaki)

“Her kim nefsiyle mücadele eder,nefsinin arkasından gitmezse,o kimse keşif ve
keramet sahibi olur”
(HADİS-İ ŞERİF)

“Sen de kendine gel,köpek nefsini diriltmeyi isteme.Çünkü o nice zamandır
senin düşmanındır”
(MEVLANA. Mesnevi II.cilt s/174)

“Nefsinin ‘Bu kötü’ dediğine kulak asma.Çünkü onun işi hep zıddınadır.Onun
dediğinin zıddını yap. Âlemde peygamberlerinde vasiyetleride böyledir”
(MEVLANA. Mesnevi II.cilt s/174)

“Nefsine uyan,rezil olmuştur.Artık,yatıp kalkarken onun yoldaşı şeytandır”
(Hz.Ahmed Yesevi)

“Dünya,insanı hevâ ve hevesine kaptırır.Nefsinin arzularına uydurur.Neticede
Cehenneme götürür”
(Hz.Şemsi Tebrizi)

BAKARA S.286.AYET: “Allah bir nefse gücünün üstünde bir şey teklif etmez”

A’LÂ S.14-15.AYETLER: “Kendini kötülüklerden arındıran,Rabbinin adını anıp
O’na kulluk eden kimse kuşkusuz kurtuluşa ermiştir”

“Ya Rabbi,bir saniye bile olsa,beni nefsimin eline bırakma.Küçük bebekleri
koruduğun gibi beni de koru!”
(HADİS-İ ŞERİF. Keşfü’l-hafâ,1,189)

Ruhuma bir kefen bezi yeter de Güneşle bir tutsam girmez hizaya
Yetmez aç nefsime sırma ve ipek Dar bulunur,sığmam der,dipsiz fezaya
Çare yok,yüzünden düştüğüm derde Kuyruk sallar,sonra hırlar ezâya
Yesemde “toprakla karışık kepek…” Benim nefsim,benim nefsim ne köpek!.
(N.FAZIL KISAKÜREK. Çile kitabı ‘Benim Nefsim’ şiiri. 1972)

Zümer 37: Ve kime ki, Allah hidâyet ederse artık onun için bir sapıtıcı yoktur. Allah, her şeye galip, intikam sahibi değil midir?

...

Mevlana Hazretleri, nefsi, insanın içine yerleşmiş bir düşman gibi görür ve şöyle der:

"O, dost değildir, Dost'tan ayırır; vefası yoktur; o, şarabı döker de yerine sirke satar"

Mevlana Hazretleri, nefsi, yüzlerce hile, hud'a sahibi bir ejderhaya; onun arzu ve isteklerine uyma demek olan heva ve hevesi ise görmeye engel olan kasırgaya ve şeytanın memesindeki süte benzetir.

Yine heva ve hevese meyletmeyi, gönüllerin onunla kilitlendiği kilide benzeten Mevlana Hazretleri, insana kilit değil anahtar olmasını önerir.

Mevlana Hazretleri, sonunda nefsi eşeğe benzetir. (Afedersiniz, Sehvet esegin ayird edici ozelliklerindendir)

Mevlâna Hazretleri, yine büyüklük taslama, hırs ve kıskançlık huylarının kişileri ne büyük yanlışlara sevk ettiğine işaretle,

"Eğer bu kötü huylar olmasaydı, o zaman her Firavun bir İmrân oğlu Musa olurdu" der.

Hiddet ve şehvet de bir bakıma nefse uymaktan kaynaklanır.

Şehvet, insanı tuzağa düşürür, hataya sokar.

Kötü huy, âdet edinilince kişide iyice sağlamlaşır ve yerleşir. Yerleşince de insan, ondan vazgeçirmek isteyene de hiddetlenir, kızar.

Kötü birer huy olan kibir ve kinin doğmasının sebebi şehvettir. Şehvetin yerleşip kuvvetlenmesi ise itiyat yüzündendir.

Doğurdukları bu olumsuz sonuçlarından dolayı Mevlâna, insanın kendi mezarını şehvet, haset ve hırs bakırlarıyla değil de gerçeklik altınıyla doldurmasını önerir.

İnsan, şehvetine uyunca kanadı dökülür, topal kalır; birçok gerçekler ve güzellikler ondan kaçar gider. Bundan dolayı Mevlana, insanın şehvetini kontrol etmesini ister.

"Ben, nefsimin hilesinden neler gördüm neler! Sihriyle akıl ve temyizi bile giderir." diyen Mevlana Hazretleri, nefse danışılsa bile, yanlış yapmamak için o aşağılığın dediğine uymayıp, aksini yapmayı önerir.

"Nefis, üç köşeli dikendir, ne çeşit koysan sana batar, ondan kurtulmana imkan mı var? Heva ve hevesini terk etme ateşini vur şu dikene; iyi işli dosta uzat elini, sarıl ona!"

Kur'an'da geçen Hz. İbrahim'in dört kuşuna telmihte bulunan Mevlana Hazretleri, bunları, nefsin kötülüğe iten güçleri olarak görüp, bunların kesilmesini / öldürülmesini ister. Bu dört kuş şunlardır.

Kaz: Hırs
Horoz: Şehvet
Tavus: Makam Sevgisi
Kuzgun: (Ölmeyecekmiş gibi) uzun yaşama dileği.



Ey ömrünü yele veren, sarhoş musun sen?
Niceye dek bu heva ve hevese tapacaksın sen?
Hevâ ve heves lezzetlerinin hepsi hiledir, riyadır.
Heva ve heves, erkeklerin hayzıdır.
Heva ve hevesine uyarsan dimağın bozulur.
Eğer şehvet ve heva sevdasında koşacaksan, sana haber vereyim ki eli boş kalacaksın!
Kendine gel de kargaya benzeyen nefsin ardından koşma.
Çünkü nefis, seni mezarlığa götürür, bahçeye değil

***

(alıntıdır)