AteŞ Ve Suyun AŞki

Ateş bir gün suyu görmüş yüce dağların ardında
sevdalanmış onun deli dalgalarına.
Hırçın hırçın kayalara vuruşuna,
yüreğindeki duruluğa
Demiş ki suya:
Gel sevdalım ol,
Hayatıma anlam veren mucizem ol...

Su dayanamamış ateşin gözlerindeki sıcaklığa
al demiş;
Yüreğim sana armağan...
Sarılmış ateşle su birbirlerine
sıkıca, kopmamacasına...

Zamanla su, buhar olmaya,
ateş, kül olmaya başlamış.
Ya kendisi yok olacakmış, ya aşkı...
Baştan alınlarına yazılmış olan kaderi de
yüreğindeki kederi de
alıp gitmiş uzak diyarlara su...

Ateş kızmış, ateş yakmış ormanları...
Aramış suyu diyarlar boyu,
günler boyu, geceler boyu
Bir gün gelmiş, suya varmış yolu
Bakmış o duru gözlerine suyun,
biraz kırgın, biraz hırçın.

Ve o an anlamış;
aşkın bazen gitmek olduğunu.
Ama gitmenin yitirmek olmadığını....
Ateş durmuş, susmuş, sönmüş aşkıyla.

İşte o zamandan beridir ki:
Ateş sudan,
su ateşden kaçar olmuş..

Ateşin yüreğini sadece su,
Suyun yüreğini
Sadece ateş alır olmuş...

su, ateş ve aşk

Su, ateş ve aşk dost olmuşlar ve birlikte zaman geçirmeye başlamışlar. Birbirlerine öylesine alışmışlar ki, su ateşsiz bir yere gidemez olmuş, ateş suyu görmeden uyuyamaz olmuş, aşk ateşsiz yürüyemez olmuş, su aşksız akamaz olmuş. Zamanla aralarına ayrılığın girmesinden endişelenmişler, birbirlerini kaybetmekten korkar olmuşlar. Başbaşa oldukları bir gün, kaybolurlarsa birbirlerini nasıl bulabileceklerini anlatmaya karar vermişler.



Ateş ve aşk suya sormuşlar: “Kaybolursan seni nasıl bulacağız?”

“Nerede bir şırıltı duyarsanız, beni orada bulabilirsiniz” diye cevap vermiş su.

“Peki,” demiş ateş ve aşk, “seni bulduğumuzda bizi hayli özlemiş de olacağına göre güzel bir karşılama hazırlarsın değil mi?”

“Elbette!” demiş su şırıltıyla.

Serin damlalarıyla ateşin omuzuna dokunmuş:

“Dostum, ateş, sen geldiğinde içim öyle ısınır, öyle ısınır ki, sevincimden buharlaşır, uçarım, göğe yükselir, bulut olurum.”

Ateş bu cevaba çok sevinmiş, daha bir hararetle yanmaya başlamış.

Sonra küçük mavi gözlerini aşka çevirmiş:

“Sevgili dostum aşk, seni görür görmez koynuma alırım. Birlikte dere tepe gezeriz, ırmaklara katılır ve denizlere varırız. Biliyorum ki, akışım aşkla olursa şırıltılarım daha güzel olur! Aşkla aktığım ırmaklara hayat götürürüm. Aşkla vardığım denizlerin mavisi bir başka olur.”

Aşk bu cevabı çok beğenmiş.



Sonra aşk ve su ateşe sormuşlar: “Seni yitirirsek nasıl buluruz?”

“Nerede bir duman görürseniz, bilin ki ben oradayım” demiş ateş de.

“Peki, sen bizi nasıl karşılayacaksın?” demiş aşk ve su.

Ateş önce sıcacık bir gülümsemeyle suya cevap vermiş:

“Dostum su, sen geldiğinde hemen sönerim, senin dostluğunun hatırına yok olur, duman olurum.”

Su bu cevabı çok sevmiş, ateş daha bir hararetle yanmayı sürdürmüş.

Ateş sonra alev alev dudaklarıyla aşka konuşmuş:

“Sevgili dostum aşk, sen geldiğinde daha da içten tutuşurum. Elinden tutup insan kalplerine varır ve aşıkların kalbine kıvılcımlar taşırız. Çok iyi biliyorsun ki, ben sen olmaksızın yakamam. Sen yanımda olmasan, alevlerimiz kimsenin kalbine düşmezdi.”



Sonunda sıra aşka gelmiş.

Ateş ve su birlikte sormuşlar:

“Peki sevgili aşk seni kaybedersek, nasıl bulabiliriz?

Aşkın cevabı oldukça düşündürücüymüş:

“Beni kaybederseniz, bir daha asla bulamazsınız.”

SENAİ DEMİRCİ

harika bir yazı eline emeğine sağlık

can yücel günü mü bugün,ikidir karşıma çıktı forumda..
bakalım üçüncü nerde..

ateş ve su..imkansız aşk..

emegine saglık güzeldii


Söyenen çogu sözü gerçek sanırdım ama ögrendim YALANMIŞ....

Ateş ve Su ...

Ateş ve Su

Ateş bir gün suyu görmüş yüce dağların ardında
Sevdalanmiş onun deli dalgalarına.
Hırçın hırçın kayalara vuruşuna,
Yüreğindeki duruluğa...
Demiş ki suya:
Gel sevdalım ol,
Hayatıma anlam veren mucizem ol...

Su dayanamamiş ateşin gözlerindeki sıcaklığa
al demiş;
Yüreğim sana armağan...
Sarılmış ateşle su birbirlerine
sıkıca, kopmamacasına...

Zamanla su, buhar olmaya,
ateş, kül olmaya baslamış.
Ya kendisi yok olacakmış, ya aşkı...
Baştan alınlarına yazılmıs olan kaderi de
yüreğindeki kederi de
alıp gitmiş uzak diyarlara su...

Ateş kızmış, ateş yakmıs ormanları...
Aramiş suyu diyarlar boyu,
günler boyu, geceler boyu
Bir gün gelmiş, suya varmış yolu
Bakmış o duru gözlerine suyun,
biraz kırgın, biraz hırçın.
Ve o an anlamış;
Aşkın bazen gitmek olduğunu,
Ama gitmenin yitirmek olmadığını....

Ateş durmuş, susmuş, sönmüş aşkıyla.
İşte o zamandan beridir ki:
Ateş sudan, su ateşten kaçar olmuş...
Ateşin yüreğini sadece su,
Suyun yüreğini sadece ateş alır olmuş...

(ALINTI)

cok guzel emegıne saglık