:)zeynep(:
Hakve
İçin hep hüzün doludur.
Bir yanın bittiğini kabul etsede diğer yanın
“belki yapılacak bir şey daha vardır” der. Durursun, kıpırdıyamazsın.
Bir tek adım bile atmak istemezsin.
öylece durup gözlerinin içine bakarsın.
Sana yeniden “gel” demesini beklersin.
Ama o söz hiç çıkmaz ağzından, duyamazsın.
Gururlusundur, istenmediğin yerde durmazsın .
Agzından “evet, bencede bitmeliydi bu “aşk” sözcükleri çıkar; ama, buna sen bile inanamazsın.
Gurrurun, oyun oynamaya başlar sana.
Önce; belki biraz zaman vermeliyiz birbirimize
diyerek gururrunu ucundan köşesinden yemeye başlarsın.
Öyle bir an gelir ki, “ne olur ayrılmayalaım” demeye kadar vardırırsın işi.
Bu sözleri nasıl söylediğine inanamazsın...
Alışmışsındır.
Onun sıcaklığını hiç kimsede bulamıyacağını bilirsin.
Kimse onun gibi gülemez, kimse onun gibi dokunamaz.
Kimseyi onun kadar sevmeyeceğini düşünmeye başlarsın.
Bunalar içini sıkar.
Nefes alamaz hale gelirsin.
Ne uykular uykudur artık ne geceler gece ...
Birkaç dakika uykuya hasretsindir artık...
Uyuyamazsın...
Ondan gelecek bir tek haberi umutsuzca beklersin.
Telefonun yanında kaç gece sabahladığını hatırlayamazsın.
Yoktur, bir tek haber bile yoktur.
Beklemek, ölüm gibi gelir insana.
Aslında ölüm fikride pek garip değildir artık.
Öylesine umutsuz kalırsınki ölümü tek çare olarak
görmeye başlarsın.
Ölümle ilgili planlar yaparken bile onun tekrar geri dönme olasılığını hiç çıkarmazsın aklından.
Bu yüzden ölemezsin...
Hayat devam ediyordur; ama ,bir şey
hep yarım hep eksizktir .
Yüreğin asla eskisi gibi atmayacaktır.
Başka aşklar seni kandırmayacaktır.
Kimle beraber olursan ol,onu herzman hatırlayacaksındır.
Yıllar sonra bile olsa birgün sana’gel’ dese. Nerede ve kiminle olduğuna bakmadan ona koşacaksın.
Kahredici bir gerçektir bu.
Bu gerçeği bilmek cok daha acı vericidir .
Katlanırsın çünkü acı senin kardeşindir.
O kim bilir kimle,
Hangi mutlu hayatın içinde yeni aşkının tadını çıkarmaktadır.
Bunuda bilirsin.
Ama...
Ayrılamazsın...
