Ara Gönül

Ara Gönül

Nefsin ile girme yola;

Sen seni bil, ara gönül!..

Tepelerden bakma kula;

Düşürürler nâra gönül!..

Hiç güler mi gönül yıkan;

Kör nefsine arka çıkan?!..

Hüsrân olur, her hor bakan;

Sonu gider dâra gönül!..

Sen, sana bak, dağca suçun;

Göz yaşınla pakla için;

Hak sevgisi olsun göçün,

Uç kafesten, nûra gönül!..

Bir gül ara, öz içinde;

Güle dokun, köz içinde;

“Belâ” diyen söz içinde,

Vefâ göster, sırra gönül!..

Gel ey gönül! Gel ey canan!

Aşk iksiri içip kanan;

Hakk’a uçar, hakk’ı anan.

Hiç düşer mi yere gönül!..

Gönül, sende güler zaman.

Sende durur, bu can, canan!..

Dayanır mı akıl iz’ân?..

Tevekkül et yâra gönül!..