saf deha
Profesör
Gözünde dolaşır bakar yabancı,
Her bakışta renkler, değişir istek!
Yol kendi seçimi insan yalancı
Vicdanı aldatır nefisten dilek...
Kaybetse şuura imdattır kurşun
Benliği acı çeker olursa azgın!
Gelse itfaiye sönmez ki yangın
Karabasan basar terlerken yatak...
Ruhen uzaydadır beden dünyalı
Kalmadı ardan bir surat, hayâsı
Anı andan çalmak boştur gayesi
Farkında değildir çekerken batak...
Yayılır kokular enfes burnunda,
Cahil tuzak kurar yetim yurdunda!
Tilki mayasında kadın koynunda,
Güler de günahkâr ederken kaltak!
Her şeyi bilir de içerken belli
Yaşarken güzeldir vicdandır ehli!
Tutsağı olmuştur güzel ya peri
Unutur günahı dokunsa dürtük!
Şer bas bas bağırır dilde ballanır,
Göz görmemiş gibi bakar aldanır,
Kulaksa pür dikkat şerre katlanır,
Kaybeder ruhunu güzelden uzak!
Haksızlığa bakar görmezden gelir,
Zenginlik çoğalır günah serpilir,
Kusur arayıcı gıybet yayılır...
Onca boş yük taşır harami kucak!
Her anı sıkıntı patlar yanardağ
Ne yanmadık orman kor ne de tek bağ!
Gece yastık boğar gün önünde dağ...
Sızlanarak yaşar huzurdan ırak!
Doymak nedir bilmez ne bulursa yer
Hastaneden geçmez mezarlıksa şer
Eğlenmektir gaye gülmeliyim der
Karışan oldu mu delirtir yasak!
Dünyalık olsun da bunaltmaz kafes
Nemrut misalidir aldığı nefes...
Yalnızlık şikâyet Hak bilmez nefis
Ne olsa benimser yürürken ayak!
İnkârı yayılır kan dolaştıkça,
Güzeli tanır da kul dalaştıkça!
Ben neymişim derde neler aştıkça,
Cehennem hisleri cennete uzak!
Ey biçare sefil uyan uykudan,
Nisan yağmurunda arın kuşkudan,
Aklan hemen sonu gelmez tutkudan!
Ölüm telaşken der yakamı bırak...
Doğa isyan etmez, olmaz da hasta
Her duruş zikirdir nur yayar nasla!
Gökkuşağı ağıt, geceler yasta...
Mevla’yı bileni korkutur firak!
Her bir yaprağında yeşil titrerken,
Beyazın raksında karlar erirken,
Toprak renginde ayak yürürken,
Zehri bile bile yenir mi katık?
Renkler dans ederken resim sergide
Yansımayı inkâr duçar ezgide,
Mana gölgelenir aşkta-sevgide
Aslı her inkârda eder infilak!
Ressam fırçasında doğar aykırı,
İnsan resmi farklı doğaysa aynı!
Renklerde hilafet egemen baskı,
Değişim hayaldir dese de dudak…
Doğar muhtaç çocuk yaşar da buruk…
Renkli simasında kıvranır yokluk!
Kul olmak marifet alırken soluk,
Fıtratında has renk süt gibidir ak!
Madem ki her eşya renge tabidir,
Evren döngüsünde mana alidir,
İçinde dışında her şey fanidir,
Neden kul düşünmez, yapar kaçamak!
Renk bence önemli-beşinci boyut,
En, boy ve derinlik bilinir soyut…
Gözde hayat bulur kalp verir komut,
Güzeli sevdiren evrendir duvak!
Gözü aldatır renk kuluna göre
Yaşadıkça kabul görür bu töre!
İnsan hep aynıdır değişse yöre
Günaha aldanır kururken balçık…
Saffet Kuramaz
Her bakışta renkler, değişir istek!
Yol kendi seçimi insan yalancı
Vicdanı aldatır nefisten dilek...
Kaybetse şuura imdattır kurşun
Benliği acı çeker olursa azgın!
Gelse itfaiye sönmez ki yangın
Karabasan basar terlerken yatak...
Ruhen uzaydadır beden dünyalı
Kalmadı ardan bir surat, hayâsı
Anı andan çalmak boştur gayesi
Farkında değildir çekerken batak...
Yayılır kokular enfes burnunda,
Cahil tuzak kurar yetim yurdunda!
Tilki mayasında kadın koynunda,
Güler de günahkâr ederken kaltak!
Her şeyi bilir de içerken belli
Yaşarken güzeldir vicdandır ehli!
Tutsağı olmuştur güzel ya peri
Unutur günahı dokunsa dürtük!
Şer bas bas bağırır dilde ballanır,
Göz görmemiş gibi bakar aldanır,
Kulaksa pür dikkat şerre katlanır,
Kaybeder ruhunu güzelden uzak!
Haksızlığa bakar görmezden gelir,
Zenginlik çoğalır günah serpilir,
Kusur arayıcı gıybet yayılır...
Onca boş yük taşır harami kucak!
Her anı sıkıntı patlar yanardağ
Ne yanmadık orman kor ne de tek bağ!
Gece yastık boğar gün önünde dağ...
Sızlanarak yaşar huzurdan ırak!
Doymak nedir bilmez ne bulursa yer
Hastaneden geçmez mezarlıksa şer
Eğlenmektir gaye gülmeliyim der
Karışan oldu mu delirtir yasak!
Dünyalık olsun da bunaltmaz kafes
Nemrut misalidir aldığı nefes...
Yalnızlık şikâyet Hak bilmez nefis
Ne olsa benimser yürürken ayak!
İnkârı yayılır kan dolaştıkça,
Güzeli tanır da kul dalaştıkça!
Ben neymişim derde neler aştıkça,
Cehennem hisleri cennete uzak!
Ey biçare sefil uyan uykudan,
Nisan yağmurunda arın kuşkudan,
Aklan hemen sonu gelmez tutkudan!
Ölüm telaşken der yakamı bırak...
Doğa isyan etmez, olmaz da hasta
Her duruş zikirdir nur yayar nasla!
Gökkuşağı ağıt, geceler yasta...
Mevla’yı bileni korkutur firak!
Her bir yaprağında yeşil titrerken,
Beyazın raksında karlar erirken,
Toprak renginde ayak yürürken,
Zehri bile bile yenir mi katık?
Renkler dans ederken resim sergide
Yansımayı inkâr duçar ezgide,
Mana gölgelenir aşkta-sevgide
Aslı her inkârda eder infilak!
Ressam fırçasında doğar aykırı,
İnsan resmi farklı doğaysa aynı!
Renklerde hilafet egemen baskı,
Değişim hayaldir dese de dudak…
Doğar muhtaç çocuk yaşar da buruk…
Renkli simasında kıvranır yokluk!
Kul olmak marifet alırken soluk,
Fıtratında has renk süt gibidir ak!
Madem ki her eşya renge tabidir,
Evren döngüsünde mana alidir,
İçinde dışında her şey fanidir,
Neden kul düşünmez, yapar kaçamak!
Renk bence önemli-beşinci boyut,
En, boy ve derinlik bilinir soyut…
Gözde hayat bulur kalp verir komut,
Güzeli sevdiren evrendir duvak!
Gözü aldatır renk kuluna göre
Yaşadıkça kabul görür bu töre!
İnsan hep aynıdır değişse yöre
Günaha aldanır kururken balçık…
Saffet Kuramaz