Adem Kandemir / Kırk İkindi Koşmaları

Adem Kandemir
1956 yılında Ordu'nun Mesudiye ilçesinde doğdu. İlk, orta ve lise öğrenimini İstanbul'da tamamladı. İstanbul Atatürk Eğitim Enstitüsünü bitirdi (1979). İstanbul'da öğretmenliğe başladı (1980). Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümünde lisans tamamladı (1987). İÜ İletişim Fakültesi Gazetecilik Bölümünde yüksek lisans yaptı (1996). Halen eğitim-öğretim işine devam etmektedir. Kandemir, Dünyada ve Türkiye'de Sabah gazetesinin sanat sayfasını yönetti (1982). Yeni Devir ve Millî Gazete'de yazılar yazdı. Şiir dışında denemeler yazdı. Şiire lise yıllarında başladı. Aylık Dergi, Dergâh, Kaknüs, Düşçınarı gibi dergilerde şiirlerini yayımladı.
Eserleri
Şiir: Bir Dumanlı Geçmiş ki (1995)
Deneme: Her Duvar Bir Kapıdır (1986).

2011

Kalk diril artık
Gâvur musun ey yürek?
Söküp at ruhundaki kiri
Arık ölüme bıçak çal!
Yürü kesinliğin bilgisi gereğince
Ak kundaklar aç yepyeni bir güne.
Bırak, şafakların süvârisi sende kanatlansın
Çekip al mıhlanmış korkuyu gözlerinden
Sende sükûn bulsun sersefil yüreklerin sarsıntısı.

Yürü
Gâvur musun ey yürek?
Hakikat odur ki
Kişioğlu ef'alinden mesûldür.
Yürü, yak yeni bir hayatın ateşini
Sal kadırgalarını gümüşten gövdesine dalgaların
At, fırtınanın saçına takılıp uçsun kargıların
Durma, derin kaz toprağını düşüncelerin
Bırak, çiçek açsın bağrında yağmur kokuları
Geçme, geçme nâmert köprüsünden
Bırak, bir aykırı sel desinler sana
Ger yayını; titresin ilâhlar, ilâheler tepeden tırnağa
Kara çullara girsin şu yüzü kara, şu dönek dünya
Bırak, öylece dinç kalsın melekler iki yanında!
(Tanıtım Bülteninden)

ADEM KANDEMİR ŞİİRİ!

Yürü yak yeni bir hayatın ateşini
Adem Kandemir'in yeni şiir kitabı Pınar yayınlarından çıktı. Sayın Adem Kandemir'den bir şiir ç-alıntılıyoruz.


EY YÜREK EY!

Kara kış donduruyor ışığımı

yağmur değil, cıva akıyor sundurmalarımdan.
Günün sönen gözleri altında

boz bulanık gökte kızıl bir çizgi
bir hiçlik korkusu boşanıyor şakaklarımdan.
Diller dolaşık
ağızlar pörsümüş
ne sır kalmış, ne de sınır nazarımda.
İç ağrıları bozguna uğratmış ruhları
azgın sanrılar savurup atmış akılları
kangren selinde yeteneğin gücü

belli ki
kara kış yokluk tohumu saçmış her yana.
Kuşku yok
bu günün
acı ve kahredici bir gün olduğunda.

İşte yürüyorlar yine
kara kışın zağarları
kara bir geceden çıkıp kapkara bir öfkeyle

eris’leri arklarında, kirke’leri önlerinde
kösnül arzularıyla yanıp tutuşarak
yürüyorlar işte
tellâllarıyla, fedaileriyle, uşaklarıyla
salyalı şarkılarıyla, melânkolik nutuklarıyla
yasalara boyun eğmekten söz ederek
sevgiyi, merhameti, vefâyı ve şerefi felç ederek
günah yüklü yeminleriyle
zilletin postallarını vurarak yere

yürüyorlar işte
ölüm ve yıkımlarla
övgüler yağdırarak
hades’in o korkunç, o karanlıklar dünyasına.
Kuşku yok
bu günün
acı ve kahredici bir gün olduğunda.
Ah bilmezlik ve görmezlik uykusu

kılıcı bele bağlamanın zevki: yitik coşku!
Ah utanç bağları, azap yüklü yılgılar
kapıları kilitli rüzgâr gidişli atlar!
Ah çocuğunu doğuramayan gözyaşı ırmakları
gelin huylu toprak ki el veremeyen ışkınları!

Ah göğsünde kıpkızıl yaralar açılmış gülşenler
suskun, gül sohbetine hasret çılgın bülbüller!
Ah başakları kömüre çevrilmiş soylu yakarışlar
yokluğu ruhu kasıp kavuran varoluşlar!
Ah nefes alamayan gün ışığı
mukadder kılınmış kurbanların çığlığı!..
Kalk

diril artık
gâvur musun ey yürek?
Söküp at ruhundaki kiri
arık ölüme bıçak çal!
Yürü kesinliğin bilgisi gereğince
ak kundaklar aç yepyeni bir güne.

Bırak, şafakların süvârisi sende kanatlansın
çekip al mıhlanmış korkuyu gözlerinden
sende sükûn bulsun sersefil yüreklerin sarsıntısı.
Yürü
gâvur musun ey yürek?
Hakikat odur ki
kişioğlu ef’alinden mesûldür.

Yürü, yak yeni bir hayatın ateşini
sal kadırgalarını gümüşten gövdesine dalgaların
at, fırtınanın saçına takılıp uçsun kargıların
durma, derin kaz toprağını düşüncelerin
bırak, çiçek açsın bağrında yağmur kokuları
geçme, geçme nâmert köprüsünden

bırak, bir aykırı sel desinler sana
ger yayını; titresin ilâhlar, ilâheler tepeden tırnağa
kara çullara girsin şu yüzü kara, şu dönek dünya
bırak, öylece dinç kalsın melekler iki yanında!




Adem Kandemir, Kırk İkindi Koşmaları, Pınar Yayınları
Nureddin Durman ç-alıntıladı